Nightmare Before Christmas

Το 1993 είχα τη χαρά να παρακολουθήσω στο cinema την καταπληκτική ταινία Nightmare Before Christmas.
Ακόμα θυμάμαι, περιέργος, το περπάτημα που είχα ρίξει από την αρχή της Ιπποκράτους μέχρι το νούμερο 180, που είναι το Ααβορα, νομίζοντας πως ήταν 2 λεπτά απόσταση.
Τρομερό black humor, φοβερή μουσική και καταπληκτικό σενάριο.
Σήμερα είδα την επανέκδοση της σε 3D.
Το μόνο που μπορώ να σχολιάσω είναι πως πήραν κάτι το κορυφαίο και το πήγαν ακόμα πιο ψηλά!

Το γέλιο ήταν στις διαφημίσεις πριν την ταινία, οι οποίες ήταν και αυτές 3D. Μια από αυτές είχε σαν θέμα τη θάλασσα και τα ζώα που κατοικούν σε αυτή.
Ξαφνικά αρχίσαμε να βλέπουμε ένα κοπάδι ψάρια να βγαίνει από το πανί και να κατευθύνεται προς τα εμάς. Πλησίασαν τόσο πολύ και ήταν τόσο ζωντανά που για μια στιγμή πίστεψα πως αν γυρίσω να κοιτάξω τον διπλανό μου, το θέαμα που θα αντικρίσω θα είναι ένα ψάρι σφηνωμένο στο στόμα του και αυτός να σηκώνει τους ωμούς του με άγνοια.

Φανταστικό σκηνικό, πραγματικός ασθενής

Βράδυ Σαββάτου. Ο προϊστάμενος για άλλη μια φορά άρρωστος αγκαλιά με το κρεβάτι του. Μόνη επίσκεψη η μητέρα του, η οποία έχει βάλει όλη τη τέχνη της να φτιάξει τη θεραπευτική της κοτόσουπα πνιγμένη στο λεμόνι. Ο προϊστάμενος την απεχθάνεται.
Μπαίνει αργά αργά στο υπνοδωμάτιο του κρατώντας το βαθύ πιάτο προσεχτικά, μη χυθεί η παραμικρή σταγόνα στο πάτωμα. Το ακουμπάει στο κομοδίνο. Σηκώνει τον ασθενή να κάτσει στο κρεβάτι, ώστε να μη πνιγεί, και αρχίζει να τον ταΐζει. Αυτός αδύναμος να αντιδράσει, από τον πυρετό, το υπομένει.

Αρχικά ο μόνος ήχος που ακούγετε είναι τα δόντια που ακουμπάνε το κουτάλι.
Μετά, μπαίνει η κασέτα.

«Όταν σε είχα σπίτι και σε φρόντιζα δε μου αρρώσταινες. Τώρα κάθε δεύτερη βδομάδα είσαι στο κρεβάτι. Αλλά έτσι είναι, αφού δε σας αρέσουν τα υγιεινά και τρώτε όλο βλακείες από τα έτοιμα. Πως μπορείτε και βάζετε μέσα σας αυτά τα σκουπίδια ποτέ δε το κατάλαβα βρε παιδάκι μου.. και αυτή η coca cola πωπω ότι χειρότερο υπάρχει. Ο πατέρας σου τις προάλλες τη χρησιμοποίησε για να ξεσκουριάσει κάτι βίδες και εσύ την καταναλώνεις με τα λίτρα. Τι να σου πω βρε παιδάκι μου ο θεός να σας έχει καλά.
Ωραία, ζεστή δεν είναι η σούπα; Θα σου φτιάξω και το βράδυ. Τόσα χρόνια κοντά μου δε μάθατε να τρώτε σωστά εγώ όλα σας τα έμαθα και σας τα έδειχνα αλλά από το ένα αυτί έμπαινε από το άλλο έβγαινε. Οι τοίχοι περισσότερα μάθανε αλλά δεν έχουν στόμα να μιλήσουν. Η αδελφή σου τουλάχιστον κάτι πήρε και έμαθε να μαγειρεύει κουτσά στραβά, εσύ τίποτα. Για διακόσμηση την έχεις μόνο την κουζίνα. Να δω βρε κακομοίρη μου ποια θα σε πάρει που δεν ξέρεις να κάνεις το παραμικρό σε αυτό το σπίτι. Η αυτονομία σε μάρανε, να φύγεις από κοντά μας και να μείνεις μόνος σου και τι κατάλαβες; …»

Μια κουταλιά με πολύ λεμόνι.

«Μη μου στραβομουτσουνιάζεις. Είχε πολύ λεμόνι; Δε πειράζει καλό σου κάνει κακό δε σου κάνει. Τι σου είπε ο γιατρός, ίωση; Κρύωσες ε; Αφού δε ντύνεσαι. Μου το παίζεις παλικαράκι και κυκλοφορείς με το πουκαμισάκι Δεκέμβριο μήνα. Οι εποχές έχουν αλλάξει δεν είναι όπως ήταν ο καιρός έχει αγριέψει πρέπει να ντύνεσαι καλά, να φοράς κασκόλ και σκουφάκι. Έτσι σας έντυνα εγώ όταν ήσασταν μικρά και δε μου παθαίνατε τίποτα… Αλλά μην αρχίσω τώρα. Τελείωνε με τη σούπα, πρέπει να φύγω με περιμένει και ο πατέρας σου να του μαγειρέψω να φάει, θέλει να φύγει»

throw in a tree and a fat guy and you've got Christmas

Κατά καιρούς οι γείτονες μου παρατηρούν να εμφανίζεται μια περίεργη λάμψη στο δωμάτιο μου, ρωτάει «που βρίσκομαι;» και χάνεται.
Ο λόγος αυτού του φαινομένου είναι οι λαμπρές ιδέες που μου έρχονται.

Η τελευταία έμπνευση που είχα... μάλλον μια από τις τελευταίες (γενικός υπάρχουν περίοδοι που όταν είμαι σπίτι το βράδυ δε χρησιμοποιούμε τα φώτα, μερικοί φοράνε και γυαλιά ηλίου... Προσφέρω και τροπικό μαύρισμα) *βηχάκι για να επανέλθω σε αυτό που είχα ξεκινήσει να λέω.. και για να καθαρίσει ο λαιμός μου (ξύπνησα και είναι λίγο ξερός)* anyway μια από τις τελευταίες εμπνεύσεις που είχα ήταν να φτιάξω χριστουγεννιάτικα μαγνητάκια. Ναι, από αυτά που ακουμπάμε στις πόρτες των ψυγείων.

Η υλοποίηση είναι αρκετά απλή, θεωρητικά. Παίρνεις μια έτοιμη φόρμα με χριστουγεννιάτικες φιγούρες, γύψο και μαγνήτη. Τα αναμιγνύεις και Voilà!
Το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι οι μαγνήτες. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα που μπορώ να βρω και για ποιον λόγο να υπάρχει κάποιος που να πουλάει μαγνήτες.

Έτσι είπα να ρίξω μια πρόχειρη ματιά στο google.
Εδώ υπάρχουν κάποιες χαριτωμένες ιδέες αλλά όχι ιδανικές.
Μετά έπεσα σε αυτό το site. Εντυπωσιάστηκα!

Όχι μόνο έχουν αυτό που θέλω, μαγνήτες, αλλά υπάρχει σε μεγάλη γκάμα από μεγέθη. Επίσης υπάρχουν όλα τα στοιχεία που χρειάζεσαι για τον κάθε μαγνήτη (διαστάσεις, βάρος, μαγνητισμός, ελκτική δύναμη) και αν κάτι δε ξέρεις τη σημαίνει στο αναλύουν!
Στα θετικά μπορώ να προσθέσω ότι έχουν μεταφράσει το site σε 13 γλώσσες, συμπεριλαμβανομένης της ελληνική, καθώς και πως σου προτείνουν κόλλα για την περίπτωση που θες να κολλήσεις κάτι πάνω (duh!).

Μια δοκιμή θα μας δείξει.
Κάποια στιγμή στο μέλλον θα σηκώσω καμία φώτο, αν όλα πάνε καλά.

Looking at nothing but always something

Το παρακάτω video είναι ένα πείραμα που κάναμε με έναν φίλο για να δούμε τις δυνατότητες της φωτογραφικής του μηχανής.
Η ιδέα ήταν να την τοποθετήσουμε σε ένα σταθερό σημείο και να τραβάει 1 φωτογραφία κάθε Χ λεπτά ώστε να τις ενώσουμε μετά και να δούμε να περνάει η μέρα.
Το αποτέλεσμα δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλαμε γιατί μπλέξαμε με άλλα πράγματα και ξεχάστηκε, ίσως να βαρεθήκαμε και λίγο.

Το video δημιουργήθηκε στις 24/7/2006 απλά το βρήκα αυτές τις μέρες σε ένα ξεκαθάρισμα του δίσκου μου και είπα να γελάσουμε λίγο.

But I am a demon who dresses in red

Στρίβεις από μια γωνία. Βλέπεις κάποιον να σκοτώνει μια γυναίκα.
Στα χέρια σου έχεις ένα όπλο. Τι κάνεις; Τον σκοτώνεις.
Κάποιος στρίβει από τη γωνία και σε βλέπει.

And I do not hope you will understand...

Κρίνουμε τους άλλους με βάση τα λίγα πράγματα που βλέπουμε. Δεν προσπαθούμε να δούμε τα σκηνικά της ζωής από άλλη οπτική γωνία, ούτε να αναρωτηθούμε, γιατί αντιδρά έτσι;
Αν αυτό που βλέπουμε δε μας αρέσει το καταδικάζουμε.
Αλλά έχουμε την απαίτηση οι άλλοι να μη μας κρίνουν σκληρά.

Κανείς δεν είναι τέλειος, αλλά ποιος προσπαθεί;

Oh.. Crap!!

Είμαι σχεδόν απόλυτα σίγουρος πως η τύχη μου βρήκε γκόμενο και μπαλαμουτιάζεται τον τελευταίο καιρό. Τέτοια γκαντεμιά έχω να δω από το ’78 που με τραβήξανε από το σπιτάκι μου σε αυτόν τον φρικτό κόσμο.

ΑΝ ΜΕ ΑΚΟΥΣ ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ!!!

Μια καταπληκτική ιδέα από ένα θεϊκό μυαλό!

Μετά από μια κουραστική μέρα, μια πίτσα, πολλά kellogg's orange & chocolate bars και μόνο δυο ώρες παιχνίδι.. σκεφτόμουνα, βλέποντας αυτό, πως στα γενέθλια οι τούρτες θα πρέπει να γράφουν όχι το πόσο γινόμαστε αλλά το πόσο ήμασταν.

Για παράδειγμα, μπαίνεις στα 30; Η τούρτα θα πρέπει να έχει ένα νούμερο μικρότερο ώστε μόλις την τελειώσεις να πεις με παράπονο "πάει τα φάγαμε τα 29.."

Burn! motherfucker burn!

Κάθε μέρα βλέπω σε όλες τις εισόδους/ εξόδους του μετρό που υπάρχει κάποιος με έναν πάκο διαφημιστικά φυλλάδια και τα μοιράζει στους περαστικούς. Θα αποφύγω να αναφερθώ στο πόσο εκνευριστικός είναι, για εμένα, ο τρόπος που προσπαθούν να τα δώσουν.

Αυτό που θέλω να πω είναι πως όλοι συγκλονίστηκαν με τα δάση που είδαν να χάνονται από της φωτιές του καλοκαιριού αλλά μάλλον δεν υπάρχει μεγάλο άγχος για τα δέντρα που δε βλέπουν να κόβονται.

μουυυ μουυυυ!

Σήμερα το πρωί η εταιρία ήρθε αντιμέτωπη με ένα τραγικό πρόβλημα.
Είχε τελειώσει το γάλα που βάζουν στον καφέ τους οι υπάλληλοι.

Εγώ από την άλλη θεώρησα αρκετά διασκεδαστικό να βάλω στο repeat το No milk today από Herman’s Hermits.

Under the watchful eye

Τελικά ορισμένες δουλειές σου δίνουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις ορισμένες ατάκες που δεν πίστευες πως θα πεις ποτέ.

Σήμερα είχα την καταπληκτική ιδέα να ρίξω ένα σφουγγαρισματάκι στο σπίτι. Την ώρα που είχα τελειώσει τη μισή κουζίνα εμφανίζεται η αδελφή μου, κρατώντας ένα ποτήρι και ένα μπολάκι που κάποτε είχε μέσα kellogg's.

"Τι θέλεις; Άστα στο δωμάτιο σου και τα φέρνεις μετά" της λέω.
Δεν απαντάει τίποτα απλά κοιτάει την κουζίνα.
"Μην τυχών μπεις μέσα, δεν έχω τελειώσει ακόμα"
"Θέλω τον αναπτήρα και ένα τασάκι.." μου λέει.
Βλέπω τον αναπτήρα, τον πιάνω και της τον δίνω. Το τασάκι ήταν σε μέρος που είχα σφουγγαρίσει.
"Πάρε τον αναπτήρα, το τασάκι μετά"
Παίρνει τον αναπτήρα, πατάει εκεί που μόλις είχα καθαρίσει, βουτάει και το τασάκι..
"τι κάνεις;;;"
..μετά πάει και γεμίζει το ποτήρι νερό..
"ΠΟΥ ΠΑΣ!!!;;;"
...προχωράει προς το δωμάτιο της..
"ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΤΟ ΦΑΪ!!!"
..και κλείνει την πόρτα.

Taboo

-Είναι επάγγελμα. Μια φορά το χρόνο...
-Άϊ Βασίλης!!!

3:28

Το ψυγείο σταμάτησε να κάνει τους παράξενους θορύβους. Μάλλον κατάφερε να κοιμηθεί.

Πίστευα πως δεν υπάρχουν τζιτζίκια στην Αθήνα.

Νομίζω πως ακούω το ρολόι του από πάνω μου να κάνει τικ τακ...
Μάλλον είναι κάτι σταγόνες απ' έξω που κάνουν πλιτς πλατς.

Γιατί ονόμασαν την γη "γη" και όχι κάπως αλλιώς; Γκούφη ας πούμε.

Αυτό που με ανησυχεί δεν είναι πως έχω χάσει τον βραδινό ύπνο
Αλλά ότι θα τον βρω το μεσημέρι...

true, true.. so true

Animusic

Μου έστειλαν το Pipe Dream και μου τράβηξε τη προσοχή, είδα το Resonant Chamber και εντυπωσιάστικα αλλα η μαγεία ειναι στο Aqua Harp

Αποχώρηση

Ήταν μαζί μου 5 χρόνια. Τους τελευταίους 3 μήνες δούλευε ασταμάτητα. Πριν 1 εβδομάδα που τον έκλεισα χρειάστηκε να του βγάλω το καπάκι και να τον γυρίσω με τα χέρια μου για να πάρει στροφές, όπως τα αεροπλάνα του Α' παγκοσμίου. Σήμερα το πρωί τον έκλεισα πριν φύγω για δουλειά και πάπαλα.
Ο ανεμιστήρας τα έφτυσε.

Από σήμερα το βράδυ οι νύχτες θα είναι διαφορετικές, ήσυχες, χωρίς το βουητό του μοτέρ.
Του χρόνου δε θα ξανανιώσω το ζεστό αέρα του, τις νύχτες του καύσωνα, να προσπαθεί να με δροσίσει. Λέω να πάρω air-condition που τα καταφέρνει.

Σήμερα θα παραμείνει στο δωμάτιο μου. Αύριο το βράδυ θα μεταφερθεί στο βόρειο σκουπιδοτενεκέ της γειτονιάς.

Το δωμάτιο θα είναι άδειο χωρίς εσένα. Πράγμα που θα κάνει τη μετακίνηση πιο άνετη.

Hell on earth!

Πόσο κακό παιδί μπορεί να ήμουνα και με τιμωρούν με αυτόν τον τρόπο!
Τα επόμενα τρία Σαββατοκύριακα έχω να πάω σε 3 γάμους!

Αν κάποιος επιθυμεί να κοινοποιήσει τον έρωτά του το δέχομαι και με email, δεν έχω πρόβλημα, αλήθεια.
Εκτός από το μαρτύριο του γάμου, την αφόρητη ζέστη του καλοκαιριού σε συνδυασμό με το ντύσιμο που πρέπει να είναι στην τρίχα και την ηλίθια αντίληψη πως όταν πας σε γάμο πρέπει να χορέψεις, πρέπει να φας στη μάπα και τα άτομα που δεν είχες την παραμικρή ιδέα της ύπαρξής τους σε αυτόν τον πλανήτη τα οποία όμως σε θυμούνται όταν ήσουνα με τις πάνες που σε έπαιζαν στα γόνατά τους ή σου σκούπιζαν τα σάλια, μετά τη πεντανόστιμη κρεμούλα σου, και φυσικά θα τονίσουν όλες της σωματικές αλλαγές που έχεις υποστεί από τότε έως σήμερα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να περιμένεις να τα πετύχεις σε κάποια κηδεία και να ευχηθείς με τη σειρά σου "και στα δικά σας".

Όλα αυτά επί τρία !!!

Αυτό που δε ξέρω βέβαια, είναι αν μπορώ να αλλάξω τους 3 γάμους με το να μην πάρω δώρο τα Χριστούγεννα...

Οδός Νίκης 13

Περπατούσα σε έναν αρκετά σκοτεινό δρόμο για να φτάσω σπίτι, μετά από βόλτα για ποτάκι, παίζοντας με τα κλειδιά μου και κάνοντας έναν χαρακτηριστικό περιοδικό ήχο.

Σκεφτόμουν πως αν περάσει κανένα αμάξι και με πατήσει ή κανένας δολοφόνος από το πουθενά με ξαπλώσει θα μπορούσα μετά να στοιχειώσω το δρόμο και όποτε περνάει το ανήσυχο πνεύμα μου να ακούγεται ο ήχος τον κλειδιών.

cool?

Ρεκόρ!

Σήμερα το πρωί έκανα νέο προσωπικό ρεκόρ! Δεκαπέντε συνεχόμενες ώρες "Stargate SG-1". Ως τώρα το διατηρούσα κάπου στις δέκα ώρες με το πρώτο κύκλο του "24".
Η σειρά Stargate είναι καταπληκτική! ..νιώθω αρκετά κουρασμένος να αναλύσω το "καταπληκτική", μια άλλη φορά μάλλον.

Απλά μετά από τόσες ώρες ότι πιάνω στα χέρια μου νομίζω πως κρύβει κάποια εξωγήινη τεχνολογία και βγάζω παράξενους ήχους για να την κάνω να δουλέψει.

Χρειάζομαι φαΐ, ύπνο και ψυχίατρο.





(15 ώρες yeeeeeaa!!)

Blues baby, yea!

Πιστεύω πως τα λόγια είναι περιττά...

coffee time

Κάθε φορά που πάω να φτιάξω καφέ στο σπίτι ανοίγω το ντουλάπι και βγάζω τη ζάχαρη και το Hemo. Αφήνω να περάσει λίγο ο χρόνος και αντικαθιστώ το Hemo με τον καφέ. Αναρωτιέμαι πότε θα είναι αυτή η μέρα που θα συνεχίσω ακάθεκτος να φτιάχνω τον καφέ μου με Hemo. Το κακό είναι ότι θα τον πιω και θα τον βρω και ελαφρώς γλυκό.

Αυτό μου θυμίζει τα νιάτα μου στο στρατό που με έστειλε ο διοικητής της μονάδας μου να του φτιάξω καφέ. Την παραμικρή ιδέα εγώ τότε από αυτά. Ήμουν παιδί του milko. Ξεβιδώνεις το καπάκι, στραγγίζεις το περιεχόμενο και πετάς το μπουκαλάκι.
Μπαίνω λοιπόν στη κουζίνούλα που έφτιαχναν τους καφέδες, κλείνω την πόρτα πίσω μου και ξεκινάω. Καφέ, ζάχαρη και νερό από το ψυγείο. Τα χτυπάω στο μιξερακι που είχαν συμπληρώνω και το υπόλοιπο με νερό και .. δεν είχε καθόλου αφρό. Αδειάζω το ποτήρι και ξανά από την αρχή. Ίσως να ήθελε πρώτα τη ζάχαρη και μετά τον καφέ. Ζάχαρη, καφές, νερό .. καθόλου αφρος. Το αδειάζω στο νεροχύτι. Ίσως να βάζω πολύ νερό. Τα ίδια. Καθόλου αφρός.. καθόλου αφρός και καθόλου αφρός. Το πρώτο μπουκάλι με κρύο νερό τελείωνε και δεν είχα καταφέρει να φτιάξω έναν καφέ της προκοπής. Τι ντροπή!

Εκείνη τη στιγμή για καλή μου τύχη επέστρεψε στο στρατόπεδο ο καφετζής του διοικητή και έρχεται στο στέκι του, την κουζίνα. Με βλέπει να φτιάχνω, τον όγδοο, καφέ και με ρωτάει:

"Γιατί βρωμάει όλο το δωμάτιο τσίπουρο;"
"Ααα! γι'αυτό δεν έκανε αφρό!" γεμάτος ενθουσιασμό εγώ.

More than meets the eye

Το είχα αποφασίσει. Θα πήγαινα να το δω. Είχε βγει στους κινηματογράφους από τις 12 του μηνός σήμερα είχε 16 και το θεωρούσα απαράδεκτο να μην έχω πάει να το δω ακόμα.
Έτσι άρχισε η ενημέρωση του λαού. "Σήμερα κατά τις 21:00 - 22:00, αναλόγως από το την ώρα της παράστασης, έχει Transformers". Κάποιοι είπαν πως θα έρθουν μόλις το άκουσαν άλλοι είχαν κανονίσει και ορισμένοι χρειάστηκαν να τους πείσω. Σε μερικούς δεν έπιασε ούτε αυτό.

Επόμενο θέμα, τα εισιτήρια. Θα τα κλείσουμε από νωρίς; Θα πάμε χύμα στο κύμα και ότι βρούμε; Το πρόβλημα λύθηκε γρήγορα, όλοι συμφώνησαν να τα κλείσει από νωρίς ο μαλάκας. Δηλαδή εγώ.

Ξεκινάω την αναζήτηση για το τι ώρα έχει παράσταση. Δε βρίσκω πουθενά τίποτα. Δεν είναι δυνατόν, σκέφτομαι.. αρκετά δυνατά και με τη συνοδεία ορισμένων επιθέτων που δε θα ήθελα να αναφέρω, έπαιξαν την ταινία για μια βδομάδα δε πούλησε και την απέσυραν από τις αίθουσες; Θυμήθηκα αρκετά χρόνια πίσω που περίμενα πως και πως να δω την καινούρια ταινία Star Trek και στην ελλάδα παίχτηκε σε 2-3 "παρακμιακά" cinema για μια βδομάδα και τέλος. Ούτε που είχε ακουστεί. Ήταν άλλο ένα τουβλάκι στις παιδικές τραυματικές εμπειρίες μου που με οδήγησε στο να.. έπρεπε να βρω κάποια διαφήμιση της ταινίας για να βεβαιωθώ πως θυμάμαι σωστά την ημερομηνία. Και βρήκα! Και είχα δίκιο! Η ταινία θα κυκλοφορούσε στις δώδεκα!
Δώδεκα Ιουλίου..
Εκείνη η στιγμή ήταν σαν να είμαι μόνος μου στη μέση μιας ερήμου, να κρατάω ένα τρύπιο φλασκί με νερό και να θέλω να φωνάξω αλλά ο λαιμός μου να έχει ξεραθεί και να μη μπορώ.

Βέβαια, από την άλλη... Πέμπτη βγήκε το fantastic 4... μμμ δε νομίζω να πειράξει κανέναν μια μικρή αλλαγή σχεδίου.

The day after tomorrow

Πριν από κάμποσο καιρό και κατά τη διάρκεια της επιστροφής μου σπίτι δημιουργούσα ατελείωτα κείμενα, στο μυαλό μου, που ήθελα να σηκώσω στο blog. Τα κείμενα αυτά ήταν ελαφρός υβριστικά Από πολύ έως πάρα πολύ θα έλεγα. Το θέμα τους οι πορείες.

Οι άνθρωποι ήθελαν να διαμαρτυρηθούν Να δείξουν την αντίθεσή τους με τις αποφάσεις κάποιων άλλων. Να ακουστούν και να ληφθούν μέτρα. Ως τώρα όλα καλά. Τι λύση βρήκαν; Να κλείσουν τους πιο κεντρικούς δρόμους της Αθήνας.
Εμένα δε με έκαναν να κάτσω να τους ακούσω στο τι είχαν να πουν. Ίσα ίσα έκλεισα τα αυτιά μου. Ο λόγος ήταν ότι μετά από τουλάχιστον 8 ώρες εργασίας χρειαζόμουν 3 ώρες να καταφέρω να πάω σπίτι μου.

Όπως έγραψα και παραπάνω, δε θεωρώ κακό κάποιος να διαμαρτυρηθεί και να απαιτήσει να αλλάξει κάτι που δεν του αρέσει. Απλά θέλω να πιστεύω πως ο άνθρωπος εξελίσσεστε και δεχόμενοι την εξέλιξή του κάποια, αν όχι όλα, τα πράγματα πρέπει να συμβαδίζουν με την εποχή του.

Κάποτε όταν κάποιος κοιμόταν με την γυναίκα σου, τον χαστούκιζες με το γάντι και ξιφομαχούσατε μέχρι θανάτου. Τώρα τον πλακώνεις στα μπουνίδια και στο μέλλον θα πηγαίνετε για καφέ να σου πει αν του άρεσε.

Βέβαια, το ότι μια μάζα ανθρώπων διαφωνεί και διαμαρτύρεται για κάποιες αποφάσεις, συνήθως τυχαίνει να είναι του κράτους, δε σημαίνει πως οι άλλοι είναι αναγκασμένοι να αλλάξουν. Είναι σαν τον διάλογο, γίνεται για να εκφράσεις την άποψη σου και όχι για την επιβάλεις.
Έχω βαρεθεί να βλέπω να γίνονται τόσες πολλές πορείες λόγο των αποφάσεων που βγάζουν οι πολιτικοί που στο κάτω κάτω εμείς τους επιλέξαμε να μας εκπροσωπούν. Αν δε μας αρέσουν ο καλύτερος τρόπος είναι η ψήφος μας. Αλλά 29 χρόνια σε αυτόν το πλανήτη αυτό που βλέπω είναι να επιλέγουμε τα ίδια άτομα κάθε φορά και μετά να ξεκινάνε οι ανούσιες πορείες.

Οι πορείες στους δρόμους είναι ένας τρόπος διαμαρτυρίας που εφάρμοζαν οι παππούδες μας. Είναι κάτι το απαρχαιωμένο Πιστεύω πως σήμερα το συνεχίζουν επειδή δε ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο, δεν έχουν φαντασία συν ότι κάνουν τη βόλτα τους. Δεν ξέρω αν θα τους ακούσει κάποιος αλλά σίγουρα θα καταλήξουν να πλακώνονται με την αστυνομία... μα κάθε φορά;

Μπράβο στα παιδιά που ξεκίνησαν αυτό http://giatinamalia-blog.blogspot.com/.
Δεν είναι ο μόνος τρόπος αλλά είναι ένας τρόπος.

Αυτό που δε ξέρω αν θα αλλάξει ποτέ είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανθρώπων να αντιδρούν καθυστερημένα. Πρώτα εξαφανίζουμε τις φάλαινες και μετά βγάζουμε μέτρα για να σταματήσουν να τις κυνηγάνε, κόβουμε και καίμε τα δάση και μετά διαδηλώνουμε για την προστασία τους, πρέπει πρώτα να πεθάνει η Αμαλία, και η κάθε Αμαλία, και μετά να διαμαρτυρηθούμε για την ιατρική περίθαλψη.
Το θετικό είναι πως τουλάχιστον αντιδρούμε.

OAaKkM

- To bazo sto blog etsi ?
- Me kapoio sxolio fantazomai

Ice Cream!

Twilight bed

Σήμερα με ξύπνησε μια φωνή λέγοντας μου «ξύπνα τώρα!»
Όταν άνοιξα τα μάτια μου και ήρθα σε κατάσταση λειτουργίας διαπίστωσα πως στο σπίτι ήμουν η μοναδική ανθρωπόμορφη παρουσία.
Μάλλον λόγω του ότι οι άλλοι δεν είχαν σκοπό να αργήσουν στη δουλειά τους και φρόντισαν να φύγουν στην ώρα τους.
Πάντως, για τη φωνή, αν δεν παραμιλούσα αρκετά δυνατά ώστε να με ξυπνήσω μάλλον το δωμάτιο μου είναι στοιχειωμένο.

Δε θέλω να πιστέψω την εκδοχή εμφύτευσης κάποιας συσκευής στο κεφάλι μου, από κάποιον παρανοϊκό προϊστάμενο, προκειμένου να σταματήσω να αργώ στη δουλειά.

friday morning

Λόγω του ότι χρησιμοποιώ τα μέσα μαζικής μεταφοράς καθημερινά για τη μετακίνηση μου έχω δει πολλά πράγματα που ήθελα να κάτσω να γράψω, αλλά για διάφορους λόγους κατέληξα στο να μην το κάνω. Το παρακάτω σκηνικό δε μπορώ να μην το πω.

Είμαι στο μετρό στο τρένο με κατεύθυνση το χώρο εργασίας μου. Έχουμε σταματήσει σε έναν ενδιάμεσο σταθμό και χαζεύω τους ανθρώπους της άλλης πλατφόρμας που περιμένουν. Σε κάποια στιγμή το μάτι μου πέφτει σε έναν μεσήλικα άντρα με χαρακτηριστική ελληνική κοιλία, οι περισσότερες τρίχες του κεφαλιού του έχουν πάει να αναζητήσουν καλύτερη τύχη κάπου αλλού και τα ρούχα του αρκετά φθαρμένα. Αυτό που τράβηξε το βλέμμα μου πάνω του ήταν η κίνηση που έκανε. Γύρισε τη πλάτη του σε όλους τους άλλους, που ήταν στην πλατφόρμα, ξεκούμπωσε το παντελόνι του, κατέβασε το φερμουάρ, έφτιαξε το εσώρουχο του και τη φανέλα καλά, κουμπώθηκε ξανά και γύρισε κανονικά.

Το καταπληκτικό στη συγκεκριμένη εικόνα ήταν πως όταν γύρισε να μη τον βλέπουν οι άλλοι τον έπαιρνε η κάμερα που δείχνει τον κόσμο σε οθόνες για τους οδηγούς του μετρό.

Πρωινό μπάνιο

Σήμερα το πρωί ξύπνησα έχοντας στο μυαλό μου, αυτό που υπάρχει στο χώρο ανάμεσα από τα αυτιά μου τέλος πάντων, ένα πλάνο.
Σηκώνομαι ανάβω το θερμοσίφωνα, ξαπλώνω για μισή ώρα, μπαίνω για ένα ντουζάκι και φεύγω για δουλειά.

Phase 1. Σηκώνομαι και χτυπώντας από τοίχο σε τοίχο καταφέρνω να φτάσω μέχρι το διακόπτη του θερμοσίφωνα. Το λαμπάκι δείχνει πως κάποιος με πρόλαβε. Μεταβολή και επιστροφή στο κρεβάτι. Phase 1 complete.

Phase 2. Μετά από περίπου μισή ώρα σηκώνομαι, πλησιάζω το μπάνιο, ακούγεται το τρίξιμο της πόρτας που ανοίγει και παράλληλα μια φωνή κάτω από σκεπάσματα «τον έχω ανάψει από τις έξι !!!». Μεταβολή και κρεβάτι.
Μετά από περίπου μισή ώρα χουζουρέματος και αναμονής η αδελφή μου βγήκε από το μπάνιο.

-Μπορείς να ξανανοίξεις το θερμοσίφωνα;
-Έχει νερό (ζεστό) δε χάλασα πολύ.

Είμαι σίγουρος πως αν ο θερμοσίφωνας μπορούσε να μιλήσει θα έλεγε «ΚΡΥΩΝΩ».
Φυσικά έπρεπε να περιμένω κανένα εικοσάλεπτο ακόμα μέχρι να τελειώσει το πρωινό βάψιμο.
Το 3ο Phase έκλεισε εφόσον είχα ήδη αργήσει στη δουλεία μια ώρα συν ότι έχασα το λεωφορείο λόγω καθυστέρησης ενός λεπτού.

Νομίζω πως κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον πρέπει να μπω στην διαδικασία αναζήτησης καινούριας στέγης. Ειδάλλως με βλέπω να καταλήγω σε καμία ψυχιατρική κλινική να κάνω περίεργες ζωγραφιές.

Πέντε πράγματα που δεν ξέρατε για μένα

Αν και καθυστερημένα …

1. Δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ την ομιλία για να επικοινωνώ με άλλους ανθρώπους. Πιο παλιά ήθελα να μάθω τη γλώσσα των κωφάλαλων και να σταματήσω να μιλάω.
2. Μου αρέσει απίστευτα να περνάω τα μακριά, κυρίως ίσια, μαλλιά ανάμεσα από τα δάχτυλα μου. Το πιο συνηθισμένο είναι να μη με αφήνουν γιατί τους τα λαδώνω.
3. Ένας από τους λόγους που ξεκίνησα το blog ήταν για να καταγράφω κάπου, που δε θα χαθούν, γεγονότα που δε θέλω να ξεχάσω.
4. Μπορώ να χρησιμοποιήσω οτιδήποτε για να παίξω. Όταν ήμουν μικρός με είχαν αφήσει μόνο μου στο σπίτι, συγκεκριμένα στην κουζίνα, για περίπου 20 λεπτά. Επειδή όλα τα φώτα ήταν σβηστά και φοβόμουν να πάω στο δωμάτιο μου έβγαλα όλα τα τάπερ και τις κατσαρόλες της μάνας μου και τα έβαλα να πολεμάνε μεταξύ τους για να περάσει η ώρα.
5. είμαι ο superman