Σάββατο, Ιουλίου 28, 2007

Οδός Νίκης 13

Περπατούσα σε έναν αρκετά σκοτεινό δρόμο για να φτάσω σπίτι, μετά από βόλτα για ποτάκι, παίζοντας με τα κλειδιά μου και κάνοντας έναν χαρακτηριστικό περιοδικό ήχο.

Σκεφτόμουν πως αν περάσει κανένα αμάξι και με πατήσει ή κανένας δολοφόνος από το πουθενά με ξαπλώσει θα μπορούσα μετά να στοιχειώσω το δρόμο και όποτε περνάει το ανήσυχο πνεύμα μου να ακούγεται ο ήχος τον κλειδιών.

cool?

Παρασκευή, Ιουλίου 27, 2007

Ρεκόρ!

Σήμερα το πρωί έκανα νέο προσωπικό ρεκόρ! Δεκαπέντε συνεχόμενες ώρες "Stargate SG-1". Ως τώρα το διατηρούσα κάπου στις δέκα ώρες με το πρώτο κύκλο του "24".
Η σειρά Stargate είναι καταπληκτική! ..νιώθω αρκετά κουρασμένος να αναλύσω το "καταπληκτική", μια άλλη φορά μάλλον.

Απλά μετά από τόσες ώρες ότι πιάνω στα χέρια μου νομίζω πως κρύβει κάποια εξωγήινη τεχνολογία και βγάζω παράξενους ήχους για να την κάνω να δουλέψει.

Χρειάζομαι φαΐ, ύπνο και ψυχίατρο.





(15 ώρες yeeeeeaa!!)

Παρασκευή, Ιουλίου 20, 2007

Blues baby, yea!

Πιστεύω πως τα λόγια είναι περιττά...

Τρίτη, Ιουλίου 10, 2007

coffee time

Κάθε φορά που πάω να φτιάξω καφέ στο σπίτι ανοίγω το ντουλάπι και βγάζω τη ζάχαρη και το Hemo. Αφήνω να περάσει λίγο ο χρόνος και αντικαθιστώ το Hemo με τον καφέ. Αναρωτιέμαι πότε θα είναι αυτή η μέρα που θα συνεχίσω ακάθεκτος να φτιάχνω τον καφέ μου με Hemo. Το κακό είναι ότι θα τον πιω και θα τον βρω και ελαφρώς γλυκό.

Αυτό μου θυμίζει τα νιάτα μου στο στρατό που με έστειλε ο διοικητής της μονάδας μου να του φτιάξω καφέ. Την παραμικρή ιδέα εγώ τότε από αυτά. Ήμουν παιδί του milko. Ξεβιδώνεις το καπάκι, στραγγίζεις το περιεχόμενο και πετάς το μπουκαλάκι.
Μπαίνω λοιπόν στη κουζίνούλα που έφτιαχναν τους καφέδες, κλείνω την πόρτα πίσω μου και ξεκινάω. Καφέ, ζάχαρη και νερό από το ψυγείο. Τα χτυπάω στο μιξερακι που είχαν συμπληρώνω και το υπόλοιπο με νερό και .. δεν είχε καθόλου αφρό. Αδειάζω το ποτήρι και ξανά από την αρχή. Ίσως να ήθελε πρώτα τη ζάχαρη και μετά τον καφέ. Ζάχαρη, καφές, νερό .. καθόλου αφρος. Το αδειάζω στο νεροχύτι. Ίσως να βάζω πολύ νερό. Τα ίδια. Καθόλου αφρός.. καθόλου αφρός και καθόλου αφρός. Το πρώτο μπουκάλι με κρύο νερό τελείωνε και δεν είχα καταφέρει να φτιάξω έναν καφέ της προκοπής. Τι ντροπή!

Εκείνη τη στιγμή για καλή μου τύχη επέστρεψε στο στρατόπεδο ο καφετζής του διοικητή και έρχεται στο στέκι του, την κουζίνα. Με βλέπει να φτιάχνω, τον όγδοο, καφέ και με ρωτάει:

"Γιατί βρωμάει όλο το δωμάτιο τσίπουρο;"
"Ααα! γι'αυτό δεν έκανε αφρό!" γεμάτος ενθουσιασμό εγώ.

Psychos κολυμβητηρίου!

Θεωρώ αρκετά λογικό το πρωί που ξυπνάς κ ετοιμάζεσαι για το κολυμβητήριο, να φορέσεις το μαγιό σου, αντί το εσώρουχο, ώστε μετά να βγάλεις α...