Κυριακή, Ιουνίου 26, 2005

"Μη σπρώχνετε - Stay back"

Πρόσωπο ένα : Μια γυναίκα. Η οποία γνωρίζοντας ότι θα είναι όλη τη μέρα κάτω από τον ήλιο και έχοντας σκοπό να χοροπηδήσει και να ιδρώσει αποφάσισε, πολύ σωστά κατά την γνώμη μου, να ντυθεί ελαφριά. Με σορτσάκι και κοντή μπλούζα. Ρούχα που μπορώ να πω πως τόνίζαν το καλλίγραμμο σώμα της και δεν ήταν εφιάλτης για τα μάτια μας.

Πρόσωπο δύο : Ένας άντρας. Ντυμένος στα μαύρα, με παντελόνι και κοντομάνικο. Λευκά μαλλιά, κοκκινισμένο πρόσωπο, πολύ πιθανό από τον ήλιο, με μια χοντρή μύτη. Κατεβαίνοντας προς τα κάτω αποκλείετε να έχανες την κοιλιά του. Γενικότερα τα χαρακτηριστικά του σε έκαναν να πεις μόλις τον έβλεπες .. «ο Benny Hill!!!»

Εικόνα : Στο background τραγουδούν οι Black Label Society. Η κοπέλα σκυμμένη μιλάει με τη φίλη της που κάθετε κάτω. Δύο μέτρα πιο πέρα ο «Benny Hill» με το σώμα να κοιτά τη συναυλία αλλά το κεφάλι να έχει καρφωθεί στη κοπέλα. Τα μάτια είχαν σταματήσει να ανοιγοκλείνουν, για την ανανέωση του υγρού που χρειάζεται κάθε τόσο, η αλήθεια είναι πως λίγο ήθέλαν για να ακουστεί το πλουπ και να ελευθερωθούν από το σώμα. Η λέξη «διακριτικός» ήταν κάτι που και να είχε ακούσει σίγουρα δεν είχε κάποιο παράδειγμα στο μυαλό του για να την κατανόηση της.

Αυτό που θα μπορούσε να συμπληρώσει την εικόνα θα ήταν να υπήρχε ένας θάμνος κοντά. Να μπει γρήγορη μουσική από Benny Hill Show και να την πάρει και να πάνε από πίσω.

Κορυφή!

~


Αντικείμενο : Καρέκλα. Η κλασική πλαστικό-υφασμάτινη καρέκλα που θα έπαιρνε κάποιος σε μια παραλία ή σε εκδρομή. Μια παραλλαγή της συγκεκριμένης είναι η θέση για να ακουμπήσεις το ποτήρι ή ένα μπουκαλάκι.

Φώτα, κάμερα και πάμε! : Σε αυτή τη καρέκλα όαση, για όσους είναι όρθιοι για ώρες ή δε βολεύονται να κάθονται κάτω, αναπαύεται ένας νεαρός κάπως υπέρβαρος. Συζητά με ένα φίλο του, ανάλογων διαστάσεων, πίνοντας και οι δυο από ένα μεγάλο ποτήρι μπύρα. Κάποια στιγμή ο όρθιος νεαρός νιώθει την ανάγκη να κάτσει. Κάνει τη κίνηση να φέρει τα οπίσθιά του να ακουμπήσουν ομαλά στο έδαφος αλλά ίσως το παντελόνι δεν ήταν άνετο, η ισορροπία με το ένα χέρι δύσκολη ίσως να γλίστρησε και λίγο το θέμα είναι πως αρχίζει να παίρνει περίεργη κλίση, προς τη καρέκλα, και κινδυνεύει να χυθεί η μπύρα. Άμεση αντίδραση να πιαστεί στο χέρι της καρέκλας και να ρίξει όλο το βάρος του ώστε να σταματήσει τη πτώση. Πράμα το οποίο καταφέρνει επιτυχώς για λίγα δευτερόλεπτα πριν σπάσει. Ο νεαρός που καθόταν ήδη στη καρέκλα βλέποντας τα πάντα κάνει μια γρήγορη κίνηση-χοροπήδημα να αποφύγει τη μπύρα αλλά ταυτόχρονα να πιάσει τον άλλο. Αυτό που κατάφερε ήταν να σκιστεί η πλάτη της καρέκλας. Ο αρχικός στόχος επιτεύχθηκε. Ο ένας νεαρός είχε κάτσει δίπλα στον άλλο.

Για αρκετή ώρα δε καθόταν κανένας στην άλλοτε καρέκλα-όαση. Για να μη τη χαλάσουν ?

~


…και ακούγονται οι πρώτες νότες από το Black Sabbath. Οι αναπτήρες αρχίζουν και ανάβουν ένας-ένας. Σε ελάχιστο χρόνο κάτω από το μισοφέγγαρο και τον καθαρό βραδινό ουρανό της Μαλακάσας το κοινό απολάμβανε το επικό αυτό τραγούδι υπό το φως της φλόγας που δημιουργούσαν οι άπειροι αναπτήρες. Εικόνα και αίσθηση απίστευτα όμορφη. Πράγμα που συνειδητοποίησαν ουκ ολίγοι και αποφάσισαν να το αποθανατίσουν. Έτσι δίπλα σε κάθε φλόγα αναπτήρα εμφανίσθηκε δίπλα του το γνώριμο φως ενός κινητού. Λες και είδες έναν φρέσκο-τελειωμένο πίνακα ζωγραφικής και του έριξε κάποιος ένα κουβά νερό και τον χάλασε…

Rockwave Festival: Black Sabbath, Velvet Revolver, Black Label Society, Wastefall

Ένα ποτήρι Ursus με παγάκια, επιλογή απαλής μουσικής για background, το παράθυρο είναι ήδη ανοικτό για να περνά το βραδινό αεράκι και ξεκινάμε..

Φτάσαμε στο συναυλιακό χώρο κατά τις 16:0ο. Ο χώρος ήταν ήδη γεμάτος κόσμο ενώ ερχόταν να προστεθεί και άλλος. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν στηθεί μπροστά απο τη σκηνή για να μη χάσουν τη θέση και την ευκαιρία να απολαύσουν από κοντά τους μουσικούς που τόσο καιρό λιώνουν οι δίσκοι τους στα στερεοφωνικά. Αρκετά εντυπωσιακή η προσθήκη μεγάλων οθονών.
Μέχρι τις 17:0Ο, που βγήκε το πρώτο συγκρότημα της μέρας, εμείς κλασικά αραγμένοι σε αυτό το υπέροχο γκαζόν υπό τη σκιά ενός από τα πεύκα που μεγάλωνε μέσα στο χώρο. Οι Westefall, ελληνικό συγκρότημα, πολύ χαριτωμένοι με πολύ ενδιαφέρουσα μουσική μπορώ να πω. Τα πιο πολλά συγκροτήματα αυτού του στυλ, και ιδίως ελληνικά, δεν ακούγονται κατά τη γνώμη μου πάντα. Έμειναν στη σκηνή για περίπου 40 λεπτά.
Οι επόμενοι Black Label Society ανέβηκαν στις 18:00. Με τον απίστευτο κιθαρίστα που έπαιξε solo κρατώντας τη κιθάρα πίσω από το κεφάλι του! Αρκετά εντυπωσιακοί σε όλο το show που έκαναν. Σαν υπογραφή φεύγοντας έριξαν τα ηχεία και τους ενισχυτές που βρήκαν μπροστά τους ενώ είχαν ακουμπήσει τις κιθάρες με τις χορδές να κοιτούν το πάτωμα για να ακούγεται βαβούρα. Κάτι που δε βλέπεις συχνά σε live, όχι ελλάδα τουλάχιστον.
Ακολούθησαν οι Velvet Revolter στις 20:οο. Μας κράτησαν ευχάριστη παρέα μέχρι τις 21:0ο παίζοντας δικά τους καινούρια τραγούδια αλλά και επιτυχίες τον Guns and Roses.
Χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις ανέβηκαν οι θρύλοι του metal Black Sabbath. Όταν ακούστηκε η φωνή του Ozzy ήταν η στιγμή που οι πωλητές στις καντίνες μπόρεσαν να πάρουν ανάσα και οι γιγαντο-οθόνες άρχισαν να γράφουν "Μη σπρώχνετε - Stay back". Το Show άρχισε ..και για την επόμενη μία ώρα και κάτι όλο το κοινό ήταν δοσμένο στο συγκρότημα καθώς και αυτοί έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό και επιτυχίες τους για να μας ευχαριστήσουν.

Η μουτζούρα της βραδιάς ήταν ο γυρισμός που μας πήρε δυο ώρες. Ο λόγος ήταν η απίστευτη κίνηση η οποία θα είχε αποφευχθεί αν υπήρχε κάποια τυπική συνεννόηση στα υπουργεία και δεν έκαναν έργα στην εθνική που να μετατρέπει τις 4 ή 3 λωρίδες σε 2 περίοδο συναυλιών!

Η βραδιά ήταν τόσο υπέροχη που οτιδήποτε και να προσπαθούσε να τη χαλάσει πολύ απλά δε θα τα κατάφερνε.

..τελευταία γουλιά και ύπνος

Παρασκευή, Ιουνίου 24, 2005

Χρόνος

Πιστεύω πως όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε κάτσει και έχουμε αναλογιστεί πόσο παράξενος είναι ο χρόνος.
Όλοι έχουμε ζήσει στιγμές, άλλοτε όμορφες και άλλοτε άσχημες, που να μη θέλουμε να τελειώσουν ποτέ ή απλά ο χρόνος, οι ώρες, τα λεπτά να δείξουν κάποια επιείκεια και να σταματήσουν να τρέχουν. Όταν είσαι με ένα αγαπημένο πρόσωπο για παράδειγμα και ξέρεις πως πρέπει να φύγει ή το τελευταίο διάβασμα πριν συναντήσεις τον εξεταστή σου. Μη ξεχνάμε το πρωινό ξύπνημα που θα χτυπήσει το ξυπνητήρι και θα υποσχεθείς ότι «σε 5 λεπτά θα σηκωθώ». Αυτά και το παγωτό είναι και τα πιο γρήγορα 5 λεπτά που μπορείς να συναντήσεις!
Από την άλλη μεριά, λες και η επιθυμία μας έχει πραγματοποιηθεί αλλά σε λάθος τόπο και γεγονός, υπάρχει η αίσθηση του χρόνου που δε περνά ποτέ! Όταν πρέπει να παρακολουθήσεις μία βαρετή διάλεξη ενώ σε λίγες ώρες φεύγεις διακοπές. Καλά είμαι και λίγο υπερβολικός γιατί σε αυτή τη περίπτωση έχεις καταφέρει να σταματήσεις το χρόνο.
Ο χρόνος, εννοώντας τους μήνες, τις μέρες, τις ώρες και τις λοιπές υποδιαιρέσεις, είναι απόλυτος. Ή σχεδόν απόλυτος αν παραλείψουμε την λεπτομέρεια ότι μια μέρα δεν είναι 24 ώρες αλλά 23 και κάτι. Γενικότερα όλο αυτό το σύστημα μέτρησης χρόνου, που έχει κατασκευάσει ο άνθρωπος, βασίζετε στη περιστροφή της γης γύρω από τον εαυτό της, της σελήνης γύρω από τη γη και της γης γύρω από τον ήλιο.
Το όλο σύστημα δείχνει αρκετά σταθερό στη δουλεία που έχει να κάνει. Έτσι μας μένει πως το όλο «δούλεμα» γίνεται από το μυαλό μας.

ΓΙΑΤΙ?!?



Για την καλύτερη κατανόηση του κειμένου αρκεί να προσθέσω πως είχα μιάμιση βαρετή ώρα μόνος στη δουλειά που έπρεπε να περάσει…. Μπορώ να πω πως πέρασε ευχάριστα και γρήγορα.
Ξεγέλασα το μυαλό μου ? ή τελικά το σύστημα δε κάνει και τόσο καλή δουλειά ?

Τετάρτη, Ιουνίου 22, 2005

Iron Maiden!

Πριν έξι μήνες περίπου ακούστηκε πως θα έρχονταν οι Iron Maiden Αθήνα. Από τη μία είπα ουάο! επιτέλους θα μπορέσω να τους δω από κοντά! τόσους δίσκους και τόσες συναυλίες έχω δει αλλά η αίσθηση του να δεις κάποιον να παίζει ζωντανά στη σκηνή μπροστά σου δε συγκρίνετε. Από την άλλη όμως σε 6 μήνες πολλά μπορούν να συμβούν, είτε σε κάποιον στο συγκρότημα είτε κάποια ασυμφωνία της τελευταίας ώρας στις εταιρίες, πολλά έχουμε δει...

...Έξι μήνες μετά τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι Iron Maiden θα παίξουν κανονικά στην Αθήνα και εγώ ακόμα δεν έχω φροντίσει να πάρω εισιτήριο. Πάλι καλά το αναλαμβάνει ένας φίλος και λίγες μέρες πριν έχουμε τα "μαγικά" χαρτάκια στα χέρια μας.

Τρίτη 21 Ιουνίου 07:45 χτυπά το ξυπνητήρι. Μετά από σκέψη ενός τετάρτου δέχομαι πως το είχα για κάποιον σοβαρότερο λόγο από το να θυμηθώ να αλλάξω πλευρό.
Ακολουθεί ντύσιμο λεωφορείο μετρό δουλεία φαΐ δουλειά μετρό λεωφορείο σπίτι. Κάτι που καλό θα ήταν να αποφύγω την επόμενη φορά που θα θελήσω να πάω σε κάτι παρόμοιο.

Τόπος άφιξης Μαλακάσα. Γύρω στα 37 χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα. Αρκετό πράσινο, καθαρός αέρας και μπόλικο κόσμο. Από πιτσιρίκια δημοτικού έως και παππούδες. Ο χώρος πολύ ωραία διαμορφωμένος. Είχε μια περιοχή που είχε όλα τα μαγαζάκια τύπου μπλουζάκια, σκουλαρίκια, tattoo και γενικότερα ότι μπιχλιμπίδια βρίσκεις σε τέτοια festival. Αρκετές καντίνες φαγητού, στις οποίες δε θα βρούμε αστακομακαρονάδα, σκορπισμένες ώστε να μη γίνονται οι άπειρες ουρές. Αρκετές τουαλέτες, αρκετά εντυπωσιακό, ασθενοφόρο για να παρέχει πρώτες βοήθειες και πυροσβεστικό! Πρέπει να είδα και καμπόσους κάδους αχρήστων που ήταν σπατάλη χώρου μιας και μόνο μέσα δεν ήταν τα σκουπίδια. Εδώ μπορούμε να πούμε το κλασικό "έλληνες τι περιμένεις?" και να λυθούν όλα τα προβλήματα μας. Αρκετά όμορφο γκαζόν γύρο από τη σκηνή όπου ξαπλώσαμε κάτω από τη σκιά ενός δέντρου μέχρι να αρχίσει η συναυλία.

Κααάποια στιγμή ξεκινάνε τα sound checks και μετά βγαίνει το support. Δε τους ήξερα δεν έμαθα πως τους λένε, το εισιτήριο δεν αναφέρει όνομα, και δε νομίζω να τους ξανασυναντήσω. Κάποιοι στο κοινό ήξεραν και τους στίχους, εντυπωσιακό.
Sound check πάλι και μετά γνώριμος ήχος. Όλοι όσοι ήταν σκόρπιοι μαζεύτηκαν. Η συναυλία ξεκίνησε. Πανδεμόνιο από κάτω. Τη σκηνή την είχαν στήσει αρκετά ψιλά και πίστευα πως δε θα υπήρχε πρόβλημα να δεις. Έκανα λάθος. Από τα χοροπηδητά, το σπρώξιμο και τα σηκωμένα χέρια με δυσκολία έβλεπες τι γινόταν.
Έπαιξαν κάπου στη μιάμιση ώρα μαζί με το διάλειμμα, γνωστό και ως "we want more! we want more!". Όπως δήλωσαν από την αρχή τα τραγούδια θα ήταν από τα 4 πρώτα album τους. Έπαιξαν από τα 3. Ο ήχος δυνατός και καθαρός. Το κοινό πολύ θερμό. Ο Dickinson κλασικά απίστευτος πάνω στη πίστα.
Μπορεί να μη παίξανε πολύ ώρα, ούτε κάποια από τα πιο γνωστά τους τραγούδια ή που συνηθίζετε να ακούγονται σε κάθε συναυλίες τους αλλά εμένα με άφησαν πολύ ικανοποιημένο. Θέλω να τους ξαναδώ!

..αλλά όχι σήμερα.


Περισσότερα για το συγκρότημα στο www.ironmaiden.com

Δευτέρα, Ιουνίου 20, 2005

Post #1

Hello World!

Έτσι δε ξεκινάνε όλα στον κόσμο των Η/Υ ? έρχεται το χαμόγελο του δημιουργού, ο οποίος μόλις έχει καταφέρει να δημιουργήσει κάτι, και συνεχίζουμε με κάποιο random error του συστήματος που επαναφέρει τα πράγματα στην αρχική τους μορφή. Το χαμόγελο φεύγει από τον παραλίγο δημιουργό ο οποίος συνεχίζει το διάβασμα των άπειρων τόμων βιβλίων και σημειώσεων για να ανακαλυφθεί το λάθος. Το σύστημα συνεχίζει να μη κάνει τίποτα.

Έτσι και εγώ μετά από τόσο κόπο, διάβασμα, αγωνία, χρόνο, ψάξιμο και προσπάθεια (απλά έκανα register) κατάφερα να γράψω το πρώτο μου post! ...και μετά να το σβήσω. Είμαι σίγουρος πως αυτό θα συνεχίσει να γίνεται μέχρι να μάθω τι είναι όλες αυτές οι επιλογές που υπάρχουν και τι επιπτώσεις θα έχουν στον υπόλοιπο κόσμο.. ή μόνο εμένα.. ή και στα δύο.

Για να δούμε τώρα αυτό πως φαίνεται στο site

Psychos κολυμβητηρίου!

Θεωρώ αρκετά λογικό το πρωί που ξυπνάς κ ετοιμάζεσαι για το κολυμβητήριο, να φορέσεις το μαγιό σου, αντί το εσώρουχο, ώστε μετά να βγάλεις α...