Σάββατο, Απριλίου 22, 2017

little things, big smile

Υπάρχουν μέρες που τα πράγματα τα οποία με κάνουν να νιώθω χαρούμενος, με κάνουν να συνειδητοποιήσω το πόσο απλή είναι η ζωή μου.

Στη δουλειά είχα να τυπώσω κάτι σχεδιαγράμματα κ στις επιλογές, του καινούριου εκτυπωτή, είχε κ χαρτί Α3, το οποίο κ επέλεξα.
Όταν πήγα κ πήρα την εκτύπωση μου, γύρισα στο δωμάτιο του τμήματος με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά κ γεμάτος τρελό ενθουσιασμό. Τους ζάλιζα για περίπου 30 λεπτά με τα ατελείωτα πράγματα κ δυνατότητες που μας δίνει αυτή η τεράστια κ όχι τόσο βαρετή, σαν την Α4,  κόλλα χαρτί!

Εκπληκτικό.
Το σκέφτομαι κ χαμογελάω.

Το απόγευμα πήγα κ αγόρασα σακούλα σκουπιδιών για την ηλεκτρική σκούπα!

Ας το εξηγήσω.
Για πάρα πολύ καιρό, αρκετά συχνά καθάριζα με την ηλεκτρική σκούπα.
Κάποια μέρα τη στιγμή που την άναβα, το μάτι μου πρόσεξε πως ένα κουτάκι, που πάντα ήταν κόκκινο όταν σκούπιζα, κ θεωρούσα πως ήταν μια όχι τόσο καλή αισθητική πινελιά στη σχεδίαση της σκούπας,  ήταν μαύρο κ έγινε κόκκινο.
Η αντίδραση μου ήταν άμεση κ καθοριστική

- α.. cool.

Τον επόμενο καιρό είχε ξεκινήσει να με τρώει η σκέψη πως αυτό κάτι θέλει να μου πει.
Προσπάθησα να με καθησυχάσω με το πιο λογικό συμπέρασμα πως απλά αλλάζει σε κόκκινο για να σου δείξει ότι δουλεύει. Ο άπειρος θόρυβος μπορεί να μην είναι αρκετά καλή ένδειξη για όλους.

- duuuh!

Μετά από καιρό έτυχε μια κουβέντα με φίλους να κάνει κάποιον να αναφέρει κάτι για μια  σακούλα κ τη σκούπα.

Πάγωσα.

- Η ηλεκτρική σκούπα έχει σακούλα?! Τι εννοείς πως δε διακτινίζει ότι μαζεύει κοντά σε κάποιον ήλιο ώστε να τα κάψει; έστω! μια μαύρη τρύπα..!

...damn!

υπάρχουν κ μικρότερες ιστορίες με θέμα "κ που σκατά μπορώ να βρω αυτή την αναθεματισμένη σακούλα" αλλά δεν έχει σημασία πλέον.

Αγόρασα σακούλα σκουπιδιών για την ηλεκτρική σκούπα!
Για δεύτερη φορά μέσα στην ημέρα το χαμόγελο μου ίσα που ακουμπάει τα αυτιά μου!

Σάββατο, Μαρτίου 18, 2017

Spring



In the spring of the year, in the spring of the year, 
I walked the road beside my dear. 
The trees were black where the bark was wet. 
I see them yet, in the spring of the year. 
He broke me a bough of the blossoming peach 
That was out of the way and hard to reach. 

In the fall of the year, in the fall of the year, 
I walked the road beside my dear. 
The rooks went up with a raucous trill. 
I hear them still, in the fall of the year. 
He laughed at all I dared to praise, 
And broke my heart, in little ways. 

Year be springing or year be falling, 
The bark will drip and the birds be calling. 
There's much that's fine to see and hear 
In the spring of a year, in the fall of a year. 
'Tis not love's going hurt my days. 
But that it went in little ways. 

by Edna St. Vincent Millay



Πέμπτη, Φεβρουαρίου 23, 2017

εξυπνάδες...

Μου τη δίνει η ηλιθιότητα.
και το ανθρώπινο είδος είναι γεμάτο από αυτή.

Είμαι αρκετά σίγουρος πως όταν το είδος μας θα εκλείψει, δε θα είναι λόγω κάποιου μετεωρίτη, πολέμου ή καταστροφικού ιού.
Η ηλιθιότητα μας είναι αρκετή.

Το ότι καθόμαστε επί αιώνες κ καταγράφουμε την ιστορία μας, την διδάσκουμε στα σχόλια, γυρίζουμε ταινίες, σειρές, βιβλία απλά κ μόνο για να επαναλαμβάνουμε τα ίδια κ ίδια...
κ όταν κάποιος το αντιληφθεί θα κουνήσει απλά το κεφάλι του...

εκνευρίζομαι!

και μετά έχεις τα μηχανάκια στην Ελλάδα.
Οι τύποι που αποφάσισαν με το έτσι θέλω πως τα διαχωριστικά σημάδια στο δρόμο είναι η λωρίδα τους.
Έρχονται από το πουθενά κ σε προσπερνάνε από όπου θέλουν, περνάνε κόκκινα φανάρια (because fuck you, that's why), από διαβάσεις, πεζογέφυρες, ανεβαίνουν σε πεζοδρόμια, πάνε ανάποδα στο δρόμο γιατί είναι πιο γρήγορο από το να πάνε όπως ορίζει ο κοκ...
κ άμα δεν τους προσέξεις σε βρίζουν, σε αγριοκοιτάνε κ είσαι ο μαλάκας που δε ξέρει που πάει!

όταν πας να το σχολιάσεις, θα ακούσεις το "μηχανάκι είναι, έτσι κάνουν..." κ θα κουνήσει το κεφάλι.
..εγινε η βλακεία συνήθεια...

Το καλύτερο είναι όταν είσαι στο δρόμο κ έχει κίνηση.
Αναγκαστικά πας με την ταχύτητα του μπροστά σου.
Άντε να αφήσεις κ λίγο κενό παραπάνω, λες κ έχει σημασία.
Είτε κολλήσεις πίσω του, είτε έχεις ένα αμάξι απόσταση με την ταχύτητα του μπροστά θα πηγαίνεις, που θα πηγαίνει με την ταχύτητα του μπροστά του... duh!
κ έχεις τον άνθρωπο από πίσω σου που δεν σε αντέχει.
Πας αργά ρε φιλέ! εγώ μπορώ να τα καταφέρω καλύτερα!

ξεκινάει να γκαζώνει κάνει μανούβρες αριστερά, δεξιά, όλοι σταματάνε για μην πέσουν πάνω του, ενώ αυτός πιστεύει πως είναι εκπληκτικός οδηγός οπότε δίνει ένα γρήγορο φιλάκι στον εαυτό του από τον καθρέφτη, κ με τα πολλά πολλά καταφέρνει τον σκοπό του.
έχει μπει μπροστά μου κ πατάει φρένο.
...κ συνεχίζει να είναι μπροστά μου για την υπόλοιπη 20λεπτη διαδρομή.

εκεί, θέλω να χειροκροτήσω.

η τρύπα στο νερό περισσότερο νόημα βγάζει...


Το χειρότερο από όλα, είναι πως ανήκω κ εγώ σε αυτό το είδος.






Παρασκευή, Ιανουαρίου 06, 2017

Psychos κολυμβητηρίου!

Θεωρώ αρκετά λογικό το πρωί που ξυπνάς κ ετοιμάζεσαι για το κολυμβητήριο, να φορέσεις το μαγιό σου, αντί το εσώρουχο, ώστε μετά να βγάλεις α...