Πέμπτη, Νοεμβρίου 13, 2008

Cool Videos!

Δύο κορυφαία videάκια!



Ελπίζω κάποτε να στρώσω και εγώ τον κώλο μου και να καταφέρω να φτιάξω κάτι ανάλογο!

Τρίτη, Νοεμβρίου 11, 2008

Aircondition

Προσπαθώ να συγκρατηθώ αλλά δε μπορώ! 

Πρέπει να το γράψω για να μη το ξεχάσω! ...ΠΟΤΕ! ...απλά ελπίζω να μη πέσει το κείμενο στα χέρια της.


Σήμερα χρειάστηκε μια συνάδελφος να μεταβεί σε ένα άλλο κτίριο τις εταιρίας για μια δουλειά. Το κτίριο θα μπορούσε να το περιγράψει κανείς ως εγκαταλελειμμένο. Δεν υπάρχει ψυχή και είναι γεμάτο παρατημένα γραφεία και κούτες. 

Την ώρα που μιλούσαμε στο τηλέφωνο μου λέει και το εξής:

- ... εν το μεταξύ έχει πολύ κρύο εδώ!

- ε, άνοιξε το aircondition... 


μετά από κανένα τέταρτο χτυπάει το τηλέφωνό μου.

- Έχεις και άλλες έξυπνες ιδέες!? "άνοιξε το aircondition"... έχω ξυλιάσει!!!! 

Ζούνε ανάμεσά μας

Κυρία κάλεσε στον τηλεπικοινωνιακό της πάροχο για να ζητήσει φραγή εξερχόμενων κλήσεων. Ο λόγος απλός και καθημερινός. Της έκλεψαν την ασύρματη συσκευή και φοβόταν μήπως τη χρησιμοποιήσουν για να τη χρεώσουν τίποτα τρελά ποσά! 

Το μεγαλύτερο αστείο ήταν πως το συγκεκριμένο πρόβλημα έπρεπε να περάσει από τρία άτομα για να δώσει κάποιος τη λύση. Να βγάλει τη βάση του ασύρματου τηλεφώνου από την πρίζα ...    

Το ερώτημα βέβαια που παραμένει είναι αν θα της κόψει να πάρει άλλη τηλεφωνική συσκευή ή θα κατηγορεί τον πάροχο πως την άφησε χωρίς τηλέφωνο. 

Τετάρτη, Νοεμβρίου 05, 2008

Μια μέρα διαφορετική από τις άλλες



Είναι Παρασκευή απόγευμα. Μόλις έχω επιστρέψει από τη δουλεία. Είχε χρειαστεί λόγω κάποιον εργασιών να βρίσκομαι εκεί από τις 02:00 τα ξημερώματα μέχρι τις 14:00 το μεσημέρι. Βάλε και τη βόλτα στο κέντρο να αγοράσω έναν καινούριο δίσκο. Συν την μια ώρα στο λεωφορείο για επιστροφή. 

Είχαν μείνει 3 ώρες να κοιμηθώ για να ξεκινήσω να πάω στο βραδινό RPG session. 

Πριν ξαπλώσω θυμάμαι να τηλεφωνήσω στην αδελφή μου να την προλάβω για την επόμενη μέρα να πάω σαν σπασικλάκι να δω καμιά ταινία στην καινούρια της τηλεόραση. Υψηλές αναλύσεις και τα μυαλά στα κάγκελα. Δεν κρατιέμαι! 


- Έλα τι λέει; Έχεις κανονίσει τίποτα για αύριο;

- Όχι...  

- Α! Έλεγα να φωνάξουμε και τον Ν. να δούμε καμία ταινιούλα με πιτσούλα κλπ κλπ... τι λες; 

- Ο Ν. δε μπορεί. Έχει να παραδώσει σκάφος και ψάχνει παρέα. Θέλεις να πας; 

- Πλάκα θα έχει. Ναι.


Ακολουθεί συνενόηση με Ν.

RPG session μέχρι τις 3 το πρωί

Ύπνος μέχρι τις 9

Προετοιμασία μιας τσάντας με διπλά ρούχα για κάθε περίπτωση


Στις 11 ξεκινάμε για τη μαρίνα Αλίμου να βγάλουμε τις σχετικές άδειες, που μας καθυστέρησαν αρκετά, και στις 12 το μεσημέρι ξεκινάμε για το 24ωρο ταξίδι μέχρι τη Λευκάδα! 


Highlights του ταξιδιού:


Όταν διαπιστώσαμε πως είχαμε 1 τυρόπιτα, 1 κρουασάν, 2 σάντουιτς και 1 κουτί μπισκότα ο καθένας μέχρι να φτάσουμε!

Ο μισάωρος διάλογος που ξεκίνησε όταν ο Ν. μου ανακοίνωσε πως φτάνοντας στον Ισθμό της Κορίνθου θα πρέπει να πηδήσω από το σκάφος, εν κινήσει, και να το δέσω. 

Το πέρασμα από τη διώρυγα της Κορύνθου. Δε μου είχε ξανατύχει να τη διασχίσω από τη θάλασσα. Κορυφαίο!


Τα δελφίνια που μας κράτησαν παρέα στην Κορινθιακό κόλπο.

Όταν περάσαμε κάτω από τη γέφυρα του Ριο-Αντύριο, βράδυ. Καταπληκτική δουλειά!

Απίστευτες και οι ατάκες "εεε... δε νομίζω να χωράει να περάσει το κατάρτι... μήπως να πάμε από αλλού;", "ΣΤΑΜΑΤΑ!!!", "Τελικά περνούσε άνετα".

Δυστυχώς χάθηκε το videάκι που είχα τραβήξει όταν ήμασταν πολύ κοντά. Παλιομηχανήματα του σατανά.

Ο θάνατος της γιαγιάς.  

Η τύχη να ξαναταξιδέψω με ιστιοπλοϊκό βράδυ. Είναι από τα πιο υπέροχα πράγματα που υπάρχουν. 

Παντού σκοτάδι. Τα μόνα φώτα είναι από τα αστέρια, τις παραλιακές πόλεις/ χωριά και τους φάρους. Ο ουρανός γίνετε ένα με τη θάλασσα, το μόνο που ακούς είναι το νερό να χτυπάει στο σκάφος και το παγωμένο αεράκι να σε χτυπάει στο πρόσωπο. Θεικό.

Κατά τις 3 τα ξημερώματα δεν αντέχαμε να μείνουμε ξύπνιοι και είπαμε να κοιμηθούμε εναλλάξ ανά μία ώρα. Είχε πέσει και μια ελαφριά πείνα στο κατάστρωμα. Εγώ βέβαια μέχρι το πρωί ήμουν σαν χορτοφάγο ζόμπι. Τα μάτια μου έκλειναν συνέχεια για 1-2 λεπτά και ξαναξυπνούσα. Το γέλιο ήταν κάθε φορά που άνοιγαν τα μάτια μου είχα δει και ένα διαφορετικό όνειρο. Απίστευτο!

Ο δυνατός αέρας στον Πατραϊκό κόλπο που μου έδεσε το στομάχι κόμπο.

Πριν φτάσουμε στο λιμάνι της Λευκάδας ακολούθησε άλλο ένα μισάωρο επεξήγησης του πως θα δέσουμε εκεί τι πρέπει να κάνω και πόσο γρήγορα. 

Είχα τις ενστάσεις μου αλλά όλα έληξαν υπέροχα! 

Ακολούθησε τσιμπούσι και επιστροφή στην Αθήνα με κτελ.

Την επόμενη μέρα είχα να πάω στην κηδεία. 


Τετάρτη, Οκτωβρίου 29, 2008

Τι θα φορεθεί φέτος το χειμώνα

Σακάκι, πουκάμισο έξω από το παντελόνι, φόρμα με ρίγα στο πλάι και σαγιονάρα.

Είναι το σοβαρό αθλητικό στυλ παραλίας.

 

Ναι, το είδα. 

Kυκλοφορεί εκεί έξω.

Fun with Chemistry

Το είδα σε ένα site με θεϊκά μπλουζάκια!


Two atoms walk into a bar.
One atom stops and says to the other, "I think I just lost an electron."
The second atom asks "Are you sure?"
The first atom replies, "I'm positive!"

Παρασκευή, Οκτωβρίου 03, 2008

odd

Χθες βρήκα επιτέλους το ζωάκι που είχε παγιδευτεί σπίτι και έκανε ζημιές το βράδυ.

Καθόταν δίπλα στη μισάνοικτη μπαλκονόπορτα του σαλονιού και κοιτούσε έξω.

Το πλησίασα σιγά-σιγά. Αν και με είχε αντιληφτεί δεν έκανε κίνηση να φύγει. Άπλωσα το χέρι μου και ακούμπησε το κεφάλι του πάνω του. Το χάιδεψα και του άρεσε.

Έμοιαζε με χαμαιλέοντα. Η διαφορά ήταν πως είχε μαλακό τρίχωμα σαν γάτας και το μουστάκι του ήταν αστείο.  

Το πήρα στην αγκαλιά μου. Πηγαίνοντας προς το δωμάτιο παρατήρησα πως στην κοιλιά του είχε κολλημένα τέσσερα μικρά τετράγωνα αυτοκόλλητα. Έβγαλα ένα και το ξαναέβαλα στη θέση του. Με κοίταξε.

 

Στο δωμάτιο καθόταν και έπαιζε στον υπολογιστή ένας φίλος. Από πίσω του ήταν το παράθυρο που φαινόταν η μισοτελειωμένη διώροφη κατοικία. Είχε έτοιμα τα μπετά και σε κάποιους τοίχους είχαν αρχίσει να μπαίνουν τα τούβλα… ε;

Τόσα χρόνια μένει μια οικογένεια εκεί… πως είναι δυνατόν…

 

Έτρεξα και κοίταξα από το παράθυρο της κουζίνας που είναι πιο μεγάλο. Το θέαμα ήταν τρομακτικό. Όλη η γειτονιά κατεστραμμένη λες και βομβαρδίστηκε. Κάποια από τα κτίρια είχαν αρχίσει να ξαναχτίζονται αλλά είχαν μείνει στη μέση.

Κάτι είχε συμβεί όταν έβγαλα το αυτοκόλλητο. Έβγαλα ένα άλλο. Με ξανακοίταξε. Ακούστηκε ένας θόρυβος από το χολ.  

Αρκετά διστακτικά ξεμύτισα το κεφάλι μου να δω τι ήταν και αμέσως το τράβηξα πίσω. Στο τσακ το γλύτωσα από μια φλεγόμενη μπάλα.

Ήταν μια νεαρή μάγισσα που έκανε εξάσκηση.

Πέρασα την πόρτα να της μιλήσω και τα πάντα άλλαξαν λες και βρέθηκα μέσα σε κάποια cartoon εκπομπή.

Το ζωάκι έφυγε από τα χέρια μου και πλησίασε ένα ξύλινο κουτί που ήταν πάνω στο κρεβάτι. Κάτι ήθελε να βρούμε.

Χάσαμε πολλές ώρες ψάχνοντας αλλά τίποτα. Όταν κάποια στιγμή…

 

… ξύπνησα.

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 18, 2008

18 Σεπτεμβρίου 2008

Κατά μια διαολεμένη σύμπτωση από την αρχή του μήνα είχαν πέσει στην αντίληψή μου πολλά γεγονότα που είχαν σαν αφετηρία τις 18 Σεπτεμβρίου.

Μπορώ να ομολογήσω πως πέρασε από το μυαλό μου πως μπορεί να πρόκειται και για καμία σημαντική κοσμική μέρα (ακούγετε πολύ cool).

 

Από το βράδυ φάνηκε πως το θέμα 18/9 βρωμάει.

Το πρωί η μυρωδιά ήταν πιο έντονη όταν χρειάστηκε 1 ½ ώρα το λεωφορείο (08:30 – 10:00) να διασχίσει την Αμφιθέας όταν συνήθως χρειάζεται 15 – 20 λεπτά. Αντί να φτάσω στη δουλειά 9:00 – 9:30 έφτασα στις 11:00, λεπτομέρειες.

Για τη συγκεκριμένη καθυστέρηση ψυλλιάζομαι πως φταίνε οι καραγκιόζηδες (μην αρχίσω τα καντήλια) έλληνες που δεν έχουν λεφτά αλλά στις 9 το πρωί μπορούν να ξυπνήσουν να πάνε στα εγκαίνια του Saturn!

Η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα με τα γεγονότα που ακολούθησαν την αργοπορία.

 

Μάλλον είναι μια από αυτές τις μέρες του μήνα που δεν πρέπει να σηκωθείς από το κρεβάτι παρά μόνο για να πάρεις τηλέφωνο και να πεις πως είσαι άρρωστος.

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 14, 2008

Looking Back

Το show ήταν θεικό!


Ο Gary Moore απίστευτος!


Το κοινό καταπληκτικό! 


Αυτό στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι το group που βγήκε πρώτο.

Φαντάζομαι πως αποφασίστηκε τελευταία στιγμή αφού στο εισιτήριο δεν έγραφε τίποτα.


Ήταν φοβεροί! Τα τραγούδια που είπαν... άψογα, η σκηνική τους παρουσία πολύ ζωντανή και το αίσθημα που μετέφεραν πως το διασκέδαζαν εκεί πάνω καταπληκτικό. Ένα μεγάλο μπράβο τους! Ελπίζω να μη χαθούν και να τους ξαναδούμε σύντομα σε κάποιο live, στην Αθήνα.


Όταν είπαν το όνομα της μπάντας δεν το άκουσα. Είχα από τη μία μεριά τον τύπο με το πιο δυνατό χειροκρότημα και από την άλλη κάποιον να σχολιάζει non-stop. 

Ευτυχώς με λίγο ψάξιμο στο internet βρίκα πως τόση ώρα μιλάω για τους Down & Out (Down'n'Out). 


Το site τους μπορείτε να το βρείτε εδώ

Μπορείτε να ακούσετε τραγούδια και να δείτε κάποια video clip τους (πολύ ωραία δουλειά). 


Σαν κλείσιμο θα βάλω ένα videaki αυτής της βραδιάς που σήκωσε κάποιος στο youtube.com. Θα προτιμούσα το Parisienne Walkways αλλά προς το παρών δεν υπάρχει. 


Ποτέ δε θα καταφέρω να συντονιστώ με τα κέφια των διοργανωτών. Όποτε παίρνω μαζί μου κάμερα είμαι στο τσακ να μου την πάρουν. Όποτε δεν την κουβαλάω μαζί μου υπάρχει πλήρης αδιαφορία. Στα διάλα...




Ο Gary Moore κάτω από το μπλε φως των προβολέων. 

Τρία άτομα που άναψαν αναπτήρες, προ-mobile συνήθεια, χαλούσαν την εικόνα που δημιουργούσε το φως των κινητών.



Κυριακή, Σεπτεμβρίου 07, 2008

What if...

Υπάρχουν φορές που αναρωτιέμαι 


Είναι φορές που ε


Πιστεύω πως όλοι έχουν ευχηθεί κάποια στιγμή στη ζωή τους "να μπορούσα να πάω πίσω, στο χρόνο, να το αλλάξω". Ε, εγώ το κατάφερα... πλάκα κάνω.


Αυτό το οποίο θα οδηγούσε κάποιον να μην πάρει την ίδια απόφαση θα ήταν η γνώση πως αυτή που σκοπεύει να πάρει δεν θα έχει την αναμενόμενη επιτυχία.  


Ένας τρόπος που θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο είναι με τις κλασικές χρονοπύλες. Μεταφέρεις τον εαυτό σου στο παρελθόν δίνεις την πληροφορία και επιστρέφεις στο παρον. 

Αλλά δε μου αρέσει. Είναι ωραίο στις ταινίες αλλά το θεωρώ χαζό.

 

Αν πούμε πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό θα πρέπει να δεχτούμε πως σε κάθε χρονική στιγμή υπάρχει ένας "εγώ". Αν φύγεις και πας στο παρελθόν όταν γυρίσεις θα πρέπει να καλύψεις το κενό που άφησες. Ένα κλικ μπροστά ή πίσω και στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή θα υπάρχουν δύο elf. Ξέρω θα ήταν πολύ cool αλλά και καταστροφικό.   

Το χειρότερο στην παραπάνω λογική είναι πως από τη στιγμή που θα δώσεις την πληροφορία που θες στο παρελθόν η οποία θα σε οδηγήσει στο να πάρεις άλλη απόφαση, αυτόματα θα δημιουργηθεί μια διαφορετική χρονική γραμμή που θα οδηγεί σε διαφορετικό μέλλον. Όπως στο back in the future. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πως ακόμα και αν καταφέρεις να γυρίσεις στην ίδια χρονική στιγμή από την οποία έφυγες δεν θα είσαι ο μόνος "εσύ". Ο άλλος "εσύ" εκείνης της χρονικής στιγμής δε θα έχει χρειαστεί να κάνει ταξίδι στο χρόνο να διορθώσει τίποτα οπότε θα βρίσκεται εκεί.  


Σαν μια σειρά καθισμάτων που κάθονται 30 εαυτοί μας. Σηκώνεσαι από την θέση 30Α και πας και μιλάς σε αυτόν που κάθετε στην 20. Αυτόματα μεταφέρεσαι στη σειρά καθισμάτων Β. Όταν πας πίσω στην 30Β βρίσκεται άλλος.


Μην αναφέρω τη φρίκη του να δεις πως θα είσαι στο μέλλον. 

Για αυτό σας λέω, τελείως χαζό. 


Αυτό που θεωρώ πιο cool είναι το one way trip. Να μεταφέρεις τις αναμνήσεις , εμπειρίες, συναισθήματα σου σε κάποια στιγμή στο παρελθόν και να συνεχίσεις να ζεις από εκεί. Εννοείται πως δεν έχεις άλλη ευκαιρία να ξαναγίνει κάτι τέτοιο. 


Το ερώτημα είναι, θα το έκανες; 

Δε ξέρω. 

Αν αυτό που θέλω να αλλάξω με πήγαινε αρκετά χρόνια πίσω, δε ξέρω.


Για παράδειγμα το να ξαναπεράσω τα σχολικά χρόνια με τα σημερινά μυαλά θα μου ήταν μαρτήριο. Άσε που αν ήμουν δύσκολος τότε να βρω παρέες τώρα θα ήταν αδύνατο με όλους αυτούς τους ανώριμους πιτσιρικάδες :p  

Το στρατιωτικό δεν το συζητώ. 

Αγαπημένα τραγούδια δε θα είχαν ηχογραφηθεί ακόμα. Οι ταινίες απλά μια επανάληψη. Γενικά μια τεχνολογικά προϊστορική εποχή.  

Και πάντα να υπάρχει η περίπτωση πως όμορφα γεγονότα μπορεί να μη συμβούν ποτέ και άτομα που ήξερες να μη τα γνωρίσεις ποτέ και τόσα άλλα...  (κάπου εδώ είναι που οι σκέψεις μου έχουν απλωθεί τόσο πολύ που δε μπορώ να τις οργανώσω για να τις αποδώσω, συν ότι έχω βαρεθεί να γράφω και ψάχνω πως θα το κλείσω, άσε που αμφιβάλω αν κάποιος έχει αντέξει να διαβάσει ως εδώ. Αν κάποιος τα κατάφερε ελπίζω πως έχει πιάσει τη λογική μου οπότε δεν έχει και τόσο σημασία να συνεχίσω)

Ακόμα και αν η ζωή σου από εκείνο το σημείο και μετά είναι ένας αγώνας να ξαναζήσεις ακριβώς τα ίδια πράγματα το πιο πιθανό είναι πως δεν θα πετύχαινε. 



Έχετε αναρωτηθεί πως θα ήταν να ήσασταν κάποιο ζώο; 


Παρασκευή, Αυγούστου 29, 2008

You upset me baby!


Gary Moore στην Αθήνα!

Δεν έχω να σχολιάσω τίποτα. 
Απλά εύχομαι να τρώει υγιεινά και να σκεπάζεται καλά τα βράδια να μην αρρωστήσει πάλι. 
Δε θα ξεχάσω κάπου στις αρχές της δεκαετίας '00 που είχα αγοράσει τα εισιτήρια μου και περίμενα να περάσουν οι μέρες για το μεγάλο γεγονός. Όταν ξαφνικά Καπάου! η συναυλία ακυρώνεται! Ο Gary Moore αρρώστησε!

Κάπως έτσι δημιουργούνται τα παιδικά τραύματα και μετά κυκλοφορείς με τα κεφάλια του κόσμου παραμάσχαλα στο δρόμο. 

Εγώ πάντως το δηλώνω. 
Αν ακυρωθεί δεύτερη φορά η συναυλία θα πηδήξω από το μπαλκόνι* και το εννοώ, δε θα κάνω πίσω ξανά! 


Άντε να δούμε πότε θα μας τιμήσει και ο Rory Gallagher. Θα το ζητήσω από τον Αϊ Βασίλη μου φαίνεται γιατί δε βλέπω προκοπή. 
Οι RHCP ξέρω πως θα έρθουν σε καμιά εικοσαριά χρόνια που θα έχουν ωριμάσει λίγο και δεν ανησυχώ.

Προς το παρόν όμως... Gary Moore baby! yeaaa!!!


* Το διαμέρισμα είναι στο ισόγειο.

Παρασκευή, Ιουλίου 25, 2008

Τι να αγοράσω; Ποδήλατο!

Που και πού έρχεται κανένας γνωστός ή φίλος και με ρωτάει τι υπολογιστή να πάει να αγοράσει.
Η κλασσική απάντηση που θα ακούσει από εμένα είναι "αν δε ξημεροβραδιάζεσαι με παιχνίδια, apple!". Που και πάλι μπορούμε να το συζητήσουμε το θέμα.
- Μα αυτά είναι για όσους ασχολούνται με σχέδιο, λέει αμέσως ο έμπειρος στον χώρο των υπολογιστών που πριν από λίγο δεν ήξερε να επιλέξει μόνος τι να αγοράσει.
- Όχι, δεν είναι γιατί...
- Ναι, αλλά είναι ακριβά!
- Όχι, δεν είναι αν σκεφτείς πως...
- Καλά, θα δούμε.

Μετά από λίγο καιρό θα μου ανακοινώσει πως αγόρασε laptop με 1300+ ευρώ ...και συγχύζομαι που ασχολήθηκα να βοηθήσω.


Ας δούμε λιγάκι τι είναι αυτά τα apple/ machintosh μηχανήματα που όλοι έχουν ακούσει αλλά οι περισσότεροι πιστεύουν πως είναι κάτι το απλησίαστο.

Όλα τα μηχανήματά της apple χρησιμοποιούσαν επεξεργαστές της motorola. Αυτό άλλαξε πριν από λίγα χρόνια και τα καινούρια πλέον έχουν Intel. Έχουν δηλαδή την ίδια αρχιτεκτονική με τα PC. Αυτό με λίγα και απλά λόγια σημαίνει πως ότι μπορεί να δουλέψει στο ένα μηχάνημα μπορεί και στο άλλο. Για να γίνω ακόμα πιο αναλυτικός, και ίσως κουραστικός, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το install CD των windows για να περάσουμε και να δουλεύουμε τα windows σε ένα apple μηχάνημα όπως ακριβώς θα ήταν και στο PC. Το αντίστοιχο θα μπορούσε να γίνει και με το Mac OS, το λειτουργικό σύστημα που χρησιμοποιείται στους apple, αν το επέτρεπε η εταιρία.

Το πιο πρόσφατο λειτουργικό σύστημα της apple είναι το Mac OS X 10.5 γνωστό με το κωδικό όνομα leopard. Όπως και τα windows ΝΤ 6.0 είναι γνωστά με το κωδικό όνομα Vista.
Το Mac OS X είναι βασισμένο στο UNIX. Κάτι που δε θα το καταλάβεις αν δεν αρχίσεις να το σκαλίζεις γιατί κρύβεται κάτω από ένα υπέροχο γραφικό περιβάλλον.

Και τι μπορείς να κάνεις λοιπόν σε αυτό το "υπέροχο περιβάλλον";
Τα πάντα.
Να σερφάρεις στο internet, να δεις mails, να ακούσεις μουσική, να γράψεις μουσική, να δεις videos, να επεξεργαστείς videos, να δεις φωτογραφίες, να επεξεργαστείς φωτογραφίες, να δημιουργήσεις DVD menus για τις ταινίες σου και να τα γράψεις σε DVD, να παίξεις παιχνίδια, να κάνεις επεξεργασία κειμένου, να δημιουργήσεις παρουσιάσεις ή να φτιάξεις λογιστικά φύλλα... με λίγα λόγια ότι θα έκανες και σε ένα PC.

Κάτι που ίσως δε γνωρίζουν κάποιοι είναι πως τα προγράμματα που φτιάχνονται να δουλέψουν στα windows δεν μπορούν να δουλέψουν στο mac os, και γενικότερα σε άλλα λειτουργικά συστήματα. Έτσι και τα προγράμματα του mac os δεν μπορούν να παίξουν σε windows. Για να έχεις το ίδιο πρόγραμμα και στα δυο λειτουργικά θα πρέπει ο προγραμματιστής να το φτιάξει δυο φορές.
Μια λογική ερώτηση πάνω σε αυτό είναι "και εγώ δε θα έχω msn;" ή "και τα documents που έχω φτιάξει στο word τι θα γίνουν;"
Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Εκτός από το ότι η microsoft έχει φτιάξει το office και το msn για το mac os x, οι αντίστοιχες εφαρμογές της apple μπορούν να επεξεργαστούν τα αρχεία των windows.

Το θέμα της τιμής είναι λίγο παράξενο. Καταρχάς θα ήταν μια χαρά αν μπορούσαμε να τα αγοράσουμε όσο τα πουλάνε στην αμερική. Αν δηλαδή μετέτρεπαν τα αμερικάνικα δολάρια σε ευρώ και δεν άλλαζαν απλά το σύμβολο του δολαρίου σε ευρώ. Άσχετα από αυτό η apple με τα πρόσφατα μοντέλα της έκανε μια καλή κίνηση να πέσουν οι τιμές. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα αγοράς κάποιου μοντέλου με μικρότερο επεξεργαστή ή σκληρό δίσκο με αποτέλεσμα να πέσει η τιμή.
Πάντως, γενικότερα δεν τις θεωρώ εξωπραγματικές σε σχέση με το τι θα αγόραζε κάποιος με τα ίδια λεφτά σε laptop ή PC. Υπόψιν πως σε όλα τα συστήματα υπάρχει προεγκατεστημένη η τελευταία έκδοση λειτουργικού και το τελευταίο πακέτο ilife.

Μειονεκτήματα που θα μπορούσα να επισημάνω, όσον αφορά τα μηχανήματα, είναι πως εκτός από τη μνήμη δεν είναι εύκολα επεκτάσιμα, έως και καθόλου κάποια μοντέλα.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι πως έως πρόσφατα μπορούσες να αγοράσεις apple από συγκεκριμένα και πολύ λίγα καταστήματα. Ο εισαγωγέας για κάποιον λόγο που μόνο αυτός γνωρίζει έφερνε λίγα κομμάτια στην αγορά με αποτέλεσμα να περιμένεις μήνες. Πλέον υπάρχει αρκετά μεγάλη επιλογή καταστημάτων και οι χρόνοι παράδοσης έχουν βελτιωθεί.
Το σημαντικότερο θέμα είναι το service. Τα μηχανήματα είναι έτσι φτιαγμένα ώστε αν υπάρχει πρόβλημα να το πας σε ένα applestore να το δουν και να στο διορθώσουν. Στην ελλάδα δεν υπάρχουν applestores. Με αποτέλεσμα το service να σημαίνει πως στην καλύτερη θα μείνεις χωρίς υπολογιστή για 1 εβδομάδα.

Η άποψή μου είναι πως μπορεί διαβάζοντας τα χαρακτηριστικά των μηχανημάτων της apple να μη βλέπεις ότι τελευταίο υπάρχει στην αγορά και να λες μπορώ να αγοράσω κάτι καλύτερο με τα ίδια λεφτά. Αλλά τη διαφορά έρχεται και καλύπτει το λειτουργικό σύστημα .Το mac os 10.5 πιστεύω πως είναι το καλύτερο λειτουργικό που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Τρομερά εύχρηστο, γρήγορο, πρακτικό και δε χρειάζεται να γνωρίζεις πως λειτουργεί. Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση όταν βγήκε το leopard το 2007 ήταν πως μπορούσε να δουλέψει σε G4, μηχανήματα του 2001, και από ότι είχα διαβάσει δούλευαν ποιο γρήγορα από το προηγούμενο λειτουργικό. Βέβαια δεν έχω G4 και δεν γνωρίζω αν ισχύει ή οχι.

Δεν έχω την απαίτηση να γεμίσει η ελλάδα mac χρήστες. Απλά να δούμε τι άλλο υπάρχει εκτός από τα γνωστά.

Σχετικά links:
We want apple greece
ένα ελληνικό forum που ασχολείται με apple νέα και προβλήματα
Mac OS X 10.5
www.apple.com
Rainbow



Το desktop μου ενώ έχω ανοίξει μέσω μιας εφαρμογής (virtual machine) τα windows σε παραθυράκι. 

Τρίτη, Ιουλίου 22, 2008

Avatar ~The Last Airbender~

Ολοκληρώθηκε το τρίτο και τελευταίο βιβλίο του Avatar. Δε ξέρω αν πρέπει να πω επιτέλους ή δυστυχώς. Το πρώτο επειδή με έτρωγε η αγωνία να δω τι θα γίνει στο τέλος και το δεύτερο λόγο του ότι είναι άγνωστο ακόμα αν θα ακολουθήσει νέος κύκλος επεισοδίων. Συζητάνε για ταινία αλλά άγνωστο.

Πιστεύω πως είναι μια από τις καλύτερες παιδικές σειρές κινουμένων σχεδίων που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Πολύ καλό σενάριο, αρκετά πειστικός ο κόσμος που έχουν δημιουργήσει, καλοφτιαγμένοι χαρακτήρες, και οι "καλοί" και οι "κακοί", τους οποίους αναπτύσσουν κατά τη διάρκεια της σειράς πολύ όμορφα και εντυπωσιακό finale.

Ελπίζω κάποια στιγμή να το ανακαλύψουν οι δικοί μας και να το προβάλουν στη θέση καμιάς σαχλαμάρας.



Όποιος ενδιαφέρεται, αλλά δε θέλει να αγοράσει τα DVD τους, μπορεί να το δει online ή να το κατεβάσει από εδώ.

Δευτέρα, Ιουλίου 21, 2008

Light Drawing Art

Κατα τύχη, ενώ έκανα πως δουλεύω, έπεσα στην αρκετά εντυπωσιακή σελίδα lightdoodles...

Παρασκευή, Ιουλίου 18, 2008

Dark Knight

Θεϊκό!

Φεστιβάλ Επιδαύρου


Αν και ήμουνα σίγουρος πως δε θα καταλάβαινε, τελικά δε χρειάστηκε παραπάνω διευκρινήσεις.

Μερικές φορές με εντυπωσιάζω με το πόσο καλός είμαι!


Θεωρώ απαράδεκτο που δεν έχει βάλει κάποιος τον κώλο του κάτω να φτιάξει και να συντηρεί ένα official site για τα φεστιβάλ Επιδαύρου. Βέβαια να ήταν αυτό το μόνο μας πρόβλημά...

Κυριακή, Ιουνίου 29, 2008

München

Κάπου μέσα στο Μάιο μας ανακοινώθηκε πως θα πηγαίναμε στο Μόναχο για εκπαίδευση μια εβδομάδα. Μετά από περίπου 20 χρόνια και κάτι ψηλά θα ξανάπέρναγα τα σύνορα της χώρας να δω κάτι διαφορετικό. Αν και δεν το έδειχνα ήμουν αρκετά ενθουσιασμένος. 

Η πτήση ήταν Κυριακή ξημερώματα. Σάββατο βραδάκι πέταξα μερικά πράγματα στη βαλίτσα και μετά ήρθε ο χαβαλές, που θα πετούσαμε μαζί, να παίξουμε xbox μέχρι να φύγουμε για αεροδρόμιο. Εκεί θα συναντούσαμε και τη γρινίαρα. Η οποία λόγο λάθος συνεννόησης, μαζί μου, μας περίμενε 1 ώρα στις αναχωρήσεις.

Στη πτήση έχω την εντύπωση πως τα γέλια μας ακουγόντουσαν σε όλο το αεροπλάνο. Ίσως αν κάποιος μπορούσε να κάνει zoom out από το αεροσκάφος να συνέχιζε να τα ακούει. Ήμασταν λες και μας είχε ρίξει κάποιος στη χύτρα του γέλιου.
Από τα highlight της πτήσης ήταν η γρινιάρα. Η οποία φοβόταν την απογείωση. Όταν το αεροπλάνο απογειώθηκε και άρχισε να παίρνει κλήση για να φτιάξει την πορεία του,  σφίγγει  τα χέρια της καρέκλας της και τσιρίζει: "ΜΑΛΑΚΑ ΣΤΡΙΒΕΙ!"

Για το Μόναχο δε ξέρω από πού να ξεκινήσω. Είναι μια πόλη που φιλοξενεί περίπου 1.5 εκατομμύρια κατοίκους και η ατμόσφαιρα είναι πεντακάθαρη. Παντού υπήρχε πράσινο. Λες και έχεις πάει διακοπές στα Δελαπορτάτα. Στους δρόμους υπήρχαν σχετικά λίγα αυτοκίνητα. Ο λόγος είναι το τεράστιο δίκτυο υπογείου σιδηροδρόμου, τα τρένα, τα λεωφορεία και το τραμ που καλύπτουν όλη την πόλη, χωρίς καμία υπερβολή. Να σημειώσω και την λεπτομέρεια πως παντού υπήρχαν ποδηλατοδρόμοι. Αν έχεις όλα αυτά γιατί να πάρεις αυτοκίνητο;

Να πω και αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. 
Στη Γερμανία δεν υπάρχει όριο ταχύτητας για τα αυτοκίνητα. Αλλά ο πεζός και τα ποδήλατά έχουν προτεραιότητά όταν διασχίζουν το δρόμο. Δεν αναφέρομαι σε κεντρικούς δρόμους ή αν υπάρχουν φανάρια. Κανένας ντόπιος δεν κοιτούσε αν έρχεται αμάξι για να περάσει. Τα αυτοκίνητά απλά σταματούσαν, χωρίς να κορνάρουν και να εκνευρίζονται. Μια-δυο φορές που τους αφήσαμε να περάσουν μας είπαν και ευχαριστώ. Όπως ακριβώς συμβαίνει και εδώ... ΝΟΤ.
Και επιτέλους είδα στα λεωφορεία και στον υπόγειο σιδηρόδρομο να περιμένουν πρώτα να βγουν από τα βαγόνια και μετά να πάνε να μπούνε μέσα οι άλλοι. Πόσο μυαλό ή τι εκπαίδευση χρειάζεται για να το εφαρμόσουν και εδώ τα ζώα!?  

Τα κτίρια μέσα στην πόλη πολύ όμορφα και σχεδόν όλα διακοσμημένα. Είτε με ζωγραφιές, είτε με αγάλματα και οικόσημα. Άσχετα αν το κτίριο ήταν μουσείο, σπίτι ή μπυραρία.
Στην αρχή τα βγάζαμε φωτογραφία όλα μέχρι που καταλάβαμε πως δεν κοιτάμε κάτι ιδιαίτερο. Απλά έτσι είναι η πόλη. Και όλα μέσα στο πράσινο.  

Το φαγητό όπου και να κάτσαμε ήταν χορταστικό, πεντανόστιμο και σε λογικές τιμές. Αυτά που εκτίμησα περισσότερο ήταν τα λευκά λουκάνικα με τη γλυκιά σάλτσα και την περίεργη πατάτα σε συνδυασμό με την weiß(λευκή) μπύρα. Γενικότερα η μπύρα ήταν αρκετά φτηνή. Ήταν πιο οικονομικό να πίνεις μπύρα παρά νερό, όσο απίστευτο και αν ακούγετε. Πράγμα το οποίο και ακολουθήσαμε.

Αυτό το οποίο με ενόχλησε ελαφρός ήταν το γεγονός πως τα πάντα ήταν στα γερμανικά! Δρομολόγια υπόγειου, προειδοποιητικές πινακίδες, μνημεία ακόμα και μέσα στο μουσείο είχε πέντε κατεβατά στα γερμανικά και τρεις γραμμές στα αγγλικά. Στην τηλεόραση εννοείτε πως τα πάντα ήταν μεταγλωττισμένα. Εκτός από κάτι ελεεινά αμερικάνικα reality show που έδειχνε το Mtv. 
Το φοβερό ήταν την πρώτη μέρα που πήγαμε σε ένα εστιατόριο και ζητήσαμε κατάλογο για να παραγγείλουμε. Guess what... όλα στα γερμανικά. Ευτυχώς η σερβιτόρα ήταν εξυπηρετικότατη και καταφέραμε να φάμε. Να σκάσουμε για την ακρίβεια.


Όπως και να έχει η παρέα ήταν φοβερή, το μέρος κορυφαίο και ο χαβαλές ατελείωτος. Όλα αυτά βοήθησαν ελαφρός να γίνει πιο ομαλή η μετάβαση μου στα 30άντα :)

Το ταξίδι αυτό θα μπορούσε να πει κανείς πως με ωρίμασε... ΝΟΤ!


Μόναχο, 15 - 22 Ιουνίου 2008

Τρίτη, Ιουνίου 10, 2008

Σεισμοί και πλημμύρες

Έχουμε ένα συνάδελφο στη δουλεία που τον τελευταίο καιρό δεν είναι να αφήσεις ποτήρι με νερό κοντά του. Θα βρει κάποιον τρόπο να το σκουντήσει κατά λάθος και να πλημμυρίσει τον χώρο.

Σήμερα έκανε το θεϊκό. Είχε αγοράσει ένα χυμό. Τον ανακίνησε πριν τον ανοίξει, όπως λένε και οι οδηγίες χρήσης του κουτιού. Τον άνοιξε και τον ανακίνησε ξανά, θεωρώντας πως δεν είχε κάνει καλή δουλειά νωρίτερα.   

Αν ο χυμός ήταν βυσσινάδα θα μπορούσαμε να βάλουμε γύρω από το γραφείο του την κορδέλα που λέει «crime scene do not cross».

Πέμπτη, Μαΐου 29, 2008

Μυστήρια στα Δελαπορτάτα

Εφόσον ήρθε και με παρακάλεσε γονατιστή η Dory να παίξω και εγώ... NOT! ...είπα να μη της το χαλάσω.
Περιεχόμενα: 3 ψέματα, 1 αλήθεια. 
Οδηγίες: Πείτε ποιο από τα παρακάτω σας φαίνεται πιο πιθανό να είναι αλήθεια. 

1. Έχω κερδίσει και πάρει το πρώτο βραβείο σε ομαδικούς αγώνες κολύμβησης, όταν πήγαινα δημοτικό.
2. Μέχρι που τελείωσα και το λύκειο δεν είχα χάσει ούτε μια μέρα μαθήματος λόγω ασθενείας.
3. Κάποιες από τις αγαπημένες μου γεύσεις παγωτού είναι αυτές που έχουν γιαούρτι.
4. Είμαι ο superman.


Τώρα πετάω το μπαλάκι στους... λukuλιus, Χημείο, Wired, deVgallery, pixel sprite και μτdoggie όποτε και αν το δουν, προσωπικές προσκλήσεις δεν έχει :p

Χαβαλέδες hotline

Δε ξέρω ποιοι το έφτιαξαν αλλά έχει πολύ γέλιο.

Καλέστε στο 2112112011  και  ακούστε όλες τις επιλογές που σας δίνει, από 1 έως 5. Δε θα χρειαστεί να μιλήσετε με κανένα.

Αν είναι κατειλημμένο δοκιμάστε αργότερα. 

Δευτέρα, Μαΐου 19, 2008

Λόγοι που μισώ τις Δευτέρες

Αυτή τη στιγμή ζω έναν από αυτούς! (αϋπνία)

και το μεσημέρι θα ακολουθήσει ο επόμενος. (νύστα)

Όταν γυρίσω σπίτι θα γίνει το εκνευριστικό αλλά αναμενόμενο... (θα κοιμηθώ) 

...για να ξυπνήσω στις 23:00 και να μη μπορώ να κοιμηθώ ξανά το βράδυ! 


Κάποιος να μου φέρει το τηγάνι και τα χάπια μου!!! (για τον πρωινό πονοκέφαλο)

Παρασκευή, Μαΐου 02, 2008

Suicidal Dream

Το γνωρίζω πως έχω μια τάση να βλέπω περίεργα όνειρα, αλλά αυτό παρά ήταν περίεργο, ακόμα και για εμένα. 


Είχα πάει εκκλησία με τη μητέρα μου και την αδελφή μου. Γενικότερα, αν δε κοιμάμαι δε συνηθίζω να πηγαίνω εκκλησία.  Μέσα στο ναό ήταν μαζεμένοι όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί με σκοπό να μιλήσουν για αυτά που συνηθίζουν να μιλάνε.

Δε θυμάμαι τι λέγαν, αυτό που μου έχει μείνει είναι πως πριν κάποιοι ξεκινήσουν και άλλοι αφού είχαν τελειώσει την ομιλία τους, βούρτσιζαν τα δόντια τους και μετά ξεπλενόταν με αγιασμό. Το νερό και ότι άλλο είχε το στόμα τους το έφτυναν στο πάτωμα, μπροστά σε όλο τον κόσμο. Δεν υπήρχε ούτε τουαλέτα ούτε κάτι σαν κουρτίνα για να μη φαίνονται.

Μέσα στο κτίριο ακουγόταν ένας παράξενος θόρυβος, αλλά δε μπορούσα να προσδιορίσω τι ακριβώς ήταν.

Κάποια στιγμή βαρέθηκα και βγήκα από την πάνω πόρτα. Είδα τους στρατιώτες να τρέχουν κάνοντας γυμναστική, όπως συνηθίζεται έξαλλου, γύρω από το ψηλό τοίχος που υπήρχε στον περίγυρο της εκκλησίας. Προχώρησα προς την πύλη να βγω έξω αδιαφορώντας για τον θόρυβο που ακουγόταν πιο δυνατά τώρα.

Μόλις βγήκα θυμήθηκα πως είχα ξεχάσει την συσκευή που άκουγα μουσική σε κάποιο παγκάκι στην άλλη μεριά της εκκλησίας, οπότε ξαναμπήκα και άρχισα να   περπατάω κατά μήκος του ναού.

Ο θόρυβος ήταν πιο δυνατός τώρα και θύμιζε τον εκκωφαντικό ήχο που ακούγετε όταν σπάνε τεράστια κομμάτια πάγου στον βόρειο πόλο. Κοίταξα τον τοίχο της εκκλησίας ο οποίος  είχε γεμίσει ρωγμές.

Άνοιξα την πόρτα, φώναξα να βγουν όλοι έξω και μετά ξύπνισα. 


Χάθηκε ο κόσμος να δω πως με κυνηγάνε όμορφες γυναίκες ή πως πέφτω από ουρανοξύστη; 

Στα διάλο... 

Πέμπτη, Απριλίου 10, 2008

39+1 ερωτήσεις

Να μη χαλάσω το χατήρι στη μικρή υπναρού!

1. Όνομα: daah!

2. Γενέθλια: 17/6
3. Ζώδιο: Δίδυμος (δε θέλω σχόλια)
4. Χρώμα μαλλιών: Καστανό σκούρο
5. Χρώμα ματιών: Καστανό
6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ? Άμα μιλάμε για αυτό το εκνευριστικό πράγμα που σου κόβετε η όρεξη, χαζογελάς και οτιδήποτε λες είναι...  , νομίζω πως ναι.
7. Eίδος μουσικής που ακούς: Διάφορα. Αυτή την περίοδο πολύ blues.
8. Χαρακτήρας Disney/Warner Bros.: Που κάνει τι; :p
9. Ποιός φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά? Ο Δημήτρης σε ένα χωριό της κίνας με κάμποσα εκατομμύρια κατοίκους.
10.Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις: «5 λεπτά ακόμα» ή «γαμώτο! Πάλι άργησα» 
11.Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν αποχωρίζεσαι ποτέ: Τα γυαλιά μου
12.Τί έχεις στον τοιχό σου? 3 αφίσες(Γη, ηλιακό σύστημα και Αϊνστάιν να παίζει γιογιό με ξεκούμπωτο φερμουάρ), 1 πάζλ, 1 μικρή ζωγραφιά ενός δράκου και τη motherboard του πρώτου μου υπολογιστή.
13.Τί έχεις κάτω από το κρεβάτι σου? Συρτάρια και σκόνη.
14.Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τι θα έκανες? Θα αναρωτιόμουν που βρέθηκε το βάζο και έσπασε κιόλας.
15.Αγαπημένος αριθμός: 7
16.Αγαπημένο όνομα: Τα καρκινικά
17.Το χόμπι σου: χρόνο και ηρεμία να έχω να δημιουργώ
18.Που θα ήθελες να ήσουν τώρα: Σε έναν άλλο πλανήτη με φιλικά και εξελιγμένα όντα.
19.Μία ευχή για το μέλλον: Να είναι καλύτερο από το παρελθόν.
20.Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποιά εποχή θα πήγαινες? Αρκετά χρόνια πριν χαθεί η Ατλαντίδα.
21.Φωτιά!Πάρε κάτι μαζί σου: Μάλλον δε θα έπαιρνα τίποτα.
22.Αγαπημένο λουλούδι: Με πιάνεις αδιάβαστο εδώ. 
23.Αγαπημένη σειρά: friendsSopranos (αν και δεν έχω δει ακόμα τον τελευταίο κύκλο), Dead ZoneStargate SG-1/Atlantis, supernatural και αυξάνουν! 
24.Αγαπημένη ταινία: Lockstock and two smoking barrels και La stanza del figlio(το δωμάτιο του γιού μου).
25.Αγαπημένο τραγούδι: περί ορέξεως κολοκυθόπιτα... 
26.Αγαπημένο βιβλίο: I, Robot του Isaac Asimov. 
27.Αγαπημένο ζώο: Οι μεγάλες γατούλες όπως πάνθηρας, λεοπάρδαλη...
28.Αγαπημένο ρούχο: Ένα μαύρο παλτό και οι κάλτσες με τον goofy.
29.Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα: δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον συγκεκριμένο αλλά και να μπορούσα δε θα ήξερα το όνομα του.
30.Αγαπημένο χρώμα: Το μαύρο και οι αποχρώσεις του
31.Αγαπημένο φαγητό: μμμμ… μακαρόνια με σάλτσα pesto!
32.Με ποιόν χαρακτήρα cartoon (Disney,WB,comiks) ταυτίζεσαι: Νομίζω τον Silvestro.
33.Κακή συνήθεια: Κάνω επαναλαμβανόμενους ήχους που εκνευρίζουν τους τριγύρω μου, πχ χτυπάω το στυλό στο τραπέζι.
34.Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει: Κορυφαίο χιούμορ :p
35.Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: Πολλές αναβολές, στα σχέδια μου να κατακτήσω τον κόσμο.
36.Συνηθισμένη ατάκα: "'ντάαααξ μωρέ... χαλάρωσε"
37.Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: Αστροναύτης ή ζωγράφος. Να σημειώσω πως ποτέ δε θα έλεγα όχι σε μια υπεύθυνη θέση δοκιμαστή παγωτών.

38.Μεγαλύτερος φόβος: Να πεθάνω πριν από τους γονείς μου.
39.Η καλύτερη pizza: Μοτσαρέλα, σάλτσα ντομάτας, φέτα, χωριάτικο λουκάνικο, φρέσκιες πράσινες πιπεριές, φρέσκια τομάτα, μαύρες ελιές και κρεμμύδι σε λεπτή ζύμη!
40.Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι: αιχμάλωτα στις ορέξεις των ιδιοκτητών τους.

Δευτέρα, Μαρτίου 31, 2008

With or Without You


Δεν έχω να σχολιάσω πολλά. Το συγκρότημα γνωστό. Η δισκογραφία του γνωστή. Η συναυλία καταπληκτική. Το 3D εφέ θεϊκό. Είναι λήψεις που σε κάνουν να νομίζεις πως είσαι εκεί, χωμένος ανάμεσά στο πλήθος.

Στο τέλος ήθελα να φωνάξω "we want more! we want more!" να σβήσουν τα φώτα και να παίξουν μερικά κομματάκια ακόμα.


Αυτό που με παραξένεψε ήταν πως περίμενα η αίθουσα να ήταν γεμάτη και ήμασταν 10 άτομα, μετρημένα. Να μην επαναληφθεί παρακαλώ. Την άλλη Κυριακή να τη δω γεμάτη.  




Παρασκευή, Μαρτίου 28, 2008

Θα θελα να ήμουν βασιλιάς...

Σε μια εκπομπή, που κάνουν κάτι παιδιά μέσω internet και ακούω μερικές φορές, είχαν σαν θέμα ελληνικά τραγούδια, κυρίως ροκ.
Κάποια ήταν αρκετά παλιά και με ταξίδεψαν στο παρελθόν. Μου θύμισαν ένα τραγούδι που μου άρεσε πάρα πολύ όταν ήμουν πιτσιρικάς.

Τα χρόνια πέρασαν και η κασέτα χάθηκε. Η ανάμνηση που μου είχε μείνει ήταν όταν ερχόταν στο σπίτι η γιαγια-highlander, δυνάμωνα το κασετόφωνο όταν έφτανε στο τέλος του τραγουδιού και γελούσαμε σε μια γωνιά με την αδελφή μου.
Κάποια μέρα μου καρφώθηκε η ιδέα να το ξαναβρώ, έστω και σε ψηφιακή μορφή. Το μόνο που θυμόμουν βέβαια ήταν το το κλείσιμο του τραγουδιού. Το περιέγραφα από εδώ και από εκεί χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Ελάχιστοι βρέθηκαν που να το είχαν ακούσει κάποτε και πίστευαν πως ήταν των "Πελόμα Μποκίου". Βρήκα το μοναδικό τους δίσκο που είχαν βγάλει αλλά τζίφος.
Μερικά χρόνια μετά έπεσε στα χέρια μου ένας δίσκος των "Νοστράδαμος" και μέσα είχε "τα παραμύθια της γιαγιάς".

Μιας και πριν από λίγους μήνες κάποιος το ανέβασε στο youtube.com, σας το αφιερώνω.



Τετάρτη, Μαρτίου 19, 2008

lights off

Την πρώτη φορά που είχαμε διακοπή ρεύματος έπεσα για ύπνο. 
Είναι απίστευτο το πόσα πράγματα δεν μπορείς να κάνεις το βράδυ χωρίς ρεύμα.

Τη δεύτερη φορά είπα να ρίξω μια ματιά στο σπίτι χρησιμοποιώντας νυχτερινή λήψη.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 15, 2008

Dream on

Ήμουνα εγώ και δυο φίλοι, ας τους ονομάσω ψηλό και λιγνό,  όπου αποφασίσαμε να πάμε ένα μακρινό ταξίδι. Το μεταφορικό μέσο θα ήταν η μηχανή του λιγνού. Το μόνο πράγμα που θεωρήσαμε απαραίτητο να πάρουμε ήταν ένα τεράστιο μπουκάλι soflan.

 

Ο λιγνός έχει καβαλήσει τη μηχανή και μας κάνει νόημα να ανέβουμε και εμείς για να ξεκινήσουμε. Εγώ αναρωτιέμαι πόσο άνετο θα είναι ένα τόσο μακρινό ταξίδι με 3 άτομα και 1 soflan στη σέλα.

- «Μήπως να πάμε με το αμάξι του ψηλού;» Ρώτησα.

- «Ναι! Πως και δε το σκέφτηκα!» Είπε ο ψηλός ανακουφισμένος που βρέθηκε πιο άνετο μεταφορικό μέσο.

- «Γιατί, και έτσι άνετα δεν είμαστε;» Αναρωτήθηκε ο λιγνός.

- «Λοιπόν, θα πάμε με τη μηχανή μέχρι το αμάξι του ψηλού. Αν είμαστε Οκ, συνεχίζουμε. Αλλιώς πάμε με το αμάξι.» Πρότεινα εγώ και συμφώνησαν όλοι.

 

Επόμενο πλάνο πολλά χιλιόμετρα μακριά από τα σπίτια μας. Εγώ και ο λιγνός καθισμένοι σε δυο μωρουδιακά καροτσάκια, ενωμένα μεταξύ τους, και ο ψηλός να τα σπρώχνει.

- «Δεν είχα δίκιο που σας είπα να μη πάρουμε τη μηχανή!?»

- «Ναι! Ναι!» Απαντάνε οι άλλοι δύο γεμάτοι ενθουσιασμό!

 

… και ξύπνησα.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 01, 2008

Λεωφορεία II

Ήμουνα σήμερα με το γνωστό λεωφορείο στο δρομολόγιο για το σπίτι.

Μια στάση πριν κατέβω το όχημα σταματάει, όλα καλά, κατεβαίνει ο κόσμος, υπέροχα, κλείνουν οι πόρτες και ακούγεται μια γυναικεία φωνή να λέει:

"Είναι τρελός!"

 

 Γυρνάνε όλοι όσοι την άκουσαν και τη ρωτάει ένας τι συνέβει. 

"Πήρε τα παπούτσια μου και έφυγε"


Ναι, η τύπισσα είχε μείνει ξυπόλυτη...


Psychos κολυμβητηρίου!

Θεωρώ αρκετά λογικό το πρωί που ξυπνάς κ ετοιμάζεσαι για το κολυμβητήριο, να φορέσεις το μαγιό σου, αντί το εσώρουχο, ώστε μετά να βγάλεις α...