Πριν από κάμποσο καιρό και κατά τη διάρκεια της επιστροφής μου σπίτι δημιουργούσα ατελείωτα κείμενα, στο μυαλό μου, που ήθελα να σηκώσω στο blog. Τα κείμενα αυτά ήταν ελαφρός υβριστικά Από πολύ έως πάρα πολύ θα έλεγα. Το θέμα τους οι πορείες.
Οι άνθρωποι ήθελαν να διαμαρτυρηθούν Να δείξουν την αντίθεσή τους με τις αποφάσεις κάποιων άλλων. Να ακουστούν και να ληφθούν μέτρα. Ως τώρα όλα καλά. Τι λύση βρήκαν; Να κλείσουν τους πιο κεντρικούς δρόμους της Αθήνας.
Εμένα δε με έκαναν να κάτσω να τους ακούσω στο τι είχαν να πουν. Ίσα ίσα έκλεισα τα αυτιά μου. Ο λόγος ήταν ότι μετά από τουλάχιστον 8 ώρες εργασίας χρειαζόμουν 3 ώρες να καταφέρω να πάω σπίτι μου.
Όπως έγραψα και παραπάνω, δε θεωρώ κακό κάποιος να διαμαρτυρηθεί και να απαιτήσει να αλλάξει κάτι που δεν του αρέσει. Απλά θέλω να πιστεύω πως ο άνθρωπος εξελίσσεστε και δεχόμενοι την εξέλιξή του κάποια, αν όχι όλα, τα πράγματα πρέπει να συμβαδίζουν με την εποχή του.
Κάποτε όταν κάποιος κοιμόταν με την γυναίκα σου, τον χαστούκιζες με το γάντι και ξιφομαχούσατε μέχρι θανάτου. Τώρα τον πλακώνεις στα μπουνίδια και στο μέλλον θα πηγαίνετε για καφέ να σου πει αν του άρεσε.
Βέβαια, το ότι μια μάζα ανθρώπων διαφωνεί και διαμαρτύρεται για κάποιες αποφάσεις, συνήθως τυχαίνει να είναι του κράτους, δε σημαίνει πως οι άλλοι είναι αναγκασμένοι να αλλάξουν. Είναι σαν τον διάλογο, γίνεται για να εκφράσεις την άποψη σου και όχι για την επιβάλεις.
Έχω βαρεθεί να βλέπω να γίνονται τόσες πολλές πορείες λόγο των αποφάσεων που βγάζουν οι πολιτικοί που στο κάτω κάτω εμείς τους επιλέξαμε να μας εκπροσωπούν. Αν δε μας αρέσουν ο καλύτερος τρόπος είναι η ψήφος μας. Αλλά 29 χρόνια σε αυτόν το πλανήτη αυτό που βλέπω είναι να επιλέγουμε τα ίδια άτομα κάθε φορά και μετά να ξεκινάνε οι ανούσιες πορείες.
Οι πορείες στους δρόμους είναι ένας τρόπος διαμαρτυρίας που εφάρμοζαν οι παππούδες μας. Είναι κάτι το απαρχαιωμένο Πιστεύω πως σήμερα το συνεχίζουν επειδή δε ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο, δεν έχουν φαντασία συν ότι κάνουν τη βόλτα τους. Δεν ξέρω αν θα τους ακούσει κάποιος αλλά σίγουρα θα καταλήξουν να πλακώνονται με την αστυνομία... μα κάθε φορά;
Μπράβο στα παιδιά που ξεκίνησαν αυτό http://giatinamalia-blog.blogspot.com/.
Δεν είναι ο μόνος τρόπος αλλά είναι ένας τρόπος.
Αυτό που δε ξέρω αν θα αλλάξει ποτέ είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανθρώπων να αντιδρούν καθυστερημένα. Πρώτα εξαφανίζουμε τις φάλαινες και μετά βγάζουμε μέτρα για να σταματήσουν να τις κυνηγάνε, κόβουμε και καίμε τα δάση και μετά διαδηλώνουμε για την προστασία τους, πρέπει πρώτα να πεθάνει η Αμαλία, και η κάθε Αμαλία, και μετά να διαμαρτυρηθούμε για την ιατρική περίθαλψη.
Το θετικό είναι πως τουλάχιστον αντιδρούμε.
1 σχόλιο:
σε ενα ποσοστο εχεις δικιο. οι περισσοτερες πορειες γινονται μονο και μονο για να καταφερουν τα αριστερα κομματα να δουν αν περναει ακομα η μπογια τους, ενα μετρο ενδειξης για το σε ποιο βαθμο τους υποστηριζει ακομα ο λαος.ομως υπαρχουν και πορειες που εχουν νοημα(οχι τοσο ουσιαστικο οσο ηθικο), οπως πχ οι αντιπολεμικες.εκει οταν ειναι μαζικα τα πραγματα δινουμε μια εικονα του τι πιστευει ο ελληνικος λαος και δειχνουμε και τις ευαισθησιες μας.το λιγοτερο που μπορω να κανω οταν γινεται πολεμος σε καποιο μερος της γης,ειναι να συμμετεχω σε μια πορεια!
Δημοσίευση σχολίου