Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 23, 2005

Χωρίς ομπρέλα...

Παρασκευή απόγευμα. Επιστροφή σπίτι από δουλειά. Έχω καταφέρει να μπω στο λεωφορείο στεγνός. Υπάρχουν γρι σύννεφα στον ουρανό τόσα ώστε να με αγχώνουν αν θα καταφέρω να φτάσω στεγνός σπίτι. Κάποια στιγμή μπαίνει και ο οδηγός και το ταξίδι ξεκινά.
Κάπου στα μέσα της διαδρομής μου καρφώνεται στο μυαλό η καταπληκτική ιδέα να κατέβω σε ένα video club και να ψάξω για μια ταινία που θέλω να βρω. Υπάρχει βέβαια μια περίπτωση όσο ψάχνω για την ταινία να πλημμυρίσουν οι δρόμοι αλλά ποιες οι πιθανότητες;
Να κατέβω, να μη κατέβω, να κατέβω, να μη κατέβω, κατεβαίνω.
Μπαίνω στο video club ψάχνω, ψάχνω, ψάχνω.. τίποτα. Με την έξοδό μου από το μαγαζί νιώθω τις πρώτες σταγόνες να πέφτουν στο κεφάλι μου. Shit! Περπατώ κάπως βιαστικά προς τη στάση με την ελπίδα πως θα γλιτώσω τα χειρότερα. Ο ουρανός έχει μαυρίσει. Πρέπει να περάσω την Αμφιθέας και τα αυτοκίνητα δε σταματάνε. Οι ψιχάλες γίνονται ψιλή βροχή. Επιτέλους περνάω απέναντι και είμαι υπό τη προστασία της στάσης. Τώρα απλά περιμένω το λεωφορείο και όλα καλά.
Η βροχή δυναμώνει και πουθενά λεωφορείο. Κεραυνοί και αστραπές στον ουρανό. Το νερό να πλημμυρίζει το δρόμο και να ανεβαίνει η στάθμη. Τα αυτοκίνητα είτε να πηγαίνουν απίστευτα αργά και προσεκτικά είτε να τρέχουν τόσο ώστε να βοηθάνε το έργο του καιρού να μη μείνει κάτι στεγνό πάνω μου. Πίσω από τη στάση έτυχε να βρίσκετε το μοναδικό μέρος της Αθήνας που δεν είναι πνιγμένο στο τσιμέντο με αποτέλεσμα να φέρνει λάσπη προς τη στάση που βρισκόμουν. Η βροχή να δυναμώνει και άλλο. Κάποιες στιγμές ήταν τόσο δυνατή που δεν μπορούσα να δω καθαρά τα αμάξια που περνούσαν από μπροστά μου. Μόλις έγινα τελείως μούσκεμα εμφανίστηκε και το λεωφορείο.
Από τη στάση που με άφησε μέχρι το σπίτι μου είχα λίγο ποδαρόδρομο ακόμα. Η βροχή είχε ηρεμίσει αλλά δεν είχε σταματήσει.

Σπίτι επιτέλους. Ο πατέρας μου αραχτός στο καναπέ με το τσιγαράκι του είχε όρεξη για τεστ παρατηρητικότητας.
- Βράχηκες;
- όχι
- Βγάζεις τα παπούτσια σου;
- Ναι, με στενεύουν λίγο

Είναι απίστευτο πόσο πολύ απεχθάνομαι τη βροχή! Χίλιες φορές να χιόνιζε!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Τρία LOL για τον μπαμπά σου!

BTW, πάρε μια ομπρέλα βρε αδερφέ :p

Psychos κολυμβητηρίου!

Θεωρώ αρκετά λογικό το πρωί που ξυπνάς κ ετοιμάζεσαι για το κολυμβητήριο, να φορέσεις το μαγιό σου, αντί το εσώρουχο, ώστε μετά να βγάλεις α...