Ο κόσμος πίσω απο τις ντουλάπες

Το μόνο πράγμα που χωρίζει το τμήμα μου από το διπλανό είναι μια σειρά από ντουλάπες η μία δίπλα στην άλλη.
Όπως πολύ σωστά μπορείτε να φανταστείτε οτιδήποτε λέμε το ακούνε οι δίπλα και αντιστρόφως.
Πριν από 8-9 μήνες έπιασε το αυτί μου την ανακοίνωση ενός συναδέλφου, από το διπλανό τμήμα, για την εγκυμοσύνης της γυναίκας του.
Ωραίο και ευχάριστο γεγονός.
Τα σχόλια που ακούστηκαν ήταν του στυλ «και άλλο!;», «χαράς το κουράγιο σου», *πατ! πατ!* κλπ.

- Πόσα παιδιά έχει; ρωτάω τους από την από εδώ μεριά της ντουλάπας που είναι πιο ενημερωμένοι από εμένα.
- Με αυτό τέσσερα, μου απαντάνε και τελείως αυθόρμητα εκφράζω την απορία…
- Καλά, τηλεόραση δεν έχουν σπίτι τους;

…

Εννιά μήνες μετά το μωράκι γεννήθηκε και ο γνωστός συνάδελφος μας κερνάει γλυκά.
- Θα βάλετε μπροστά το επόμενο; Ρωτάει ένας τη στιγμή που τσιμπάει ένα ταρτούφο.
- Αααα! Όχι! Δεν έχει άλλο. Ως εδώ ήταν! Και καταλαβαίνεις το βάρος που έχει να κουβαλήσει αυτός ο άνθρωπος από εδώ και πέρα.
- Πήρατε τηλεόραση;