Τετάρτη, Νοεμβρίου 05, 2008

Μια μέρα διαφορετική από τις άλλες



Είναι Παρασκευή απόγευμα. Μόλις έχω επιστρέψει από τη δουλεία. Είχε χρειαστεί λόγω κάποιον εργασιών να βρίσκομαι εκεί από τις 02:00 τα ξημερώματα μέχρι τις 14:00 το μεσημέρι. Βάλε και τη βόλτα στο κέντρο να αγοράσω έναν καινούριο δίσκο. Συν την μια ώρα στο λεωφορείο για επιστροφή. 

Είχαν μείνει 3 ώρες να κοιμηθώ για να ξεκινήσω να πάω στο βραδινό RPG session. 

Πριν ξαπλώσω θυμάμαι να τηλεφωνήσω στην αδελφή μου να την προλάβω για την επόμενη μέρα να πάω σαν σπασικλάκι να δω καμιά ταινία στην καινούρια της τηλεόραση. Υψηλές αναλύσεις και τα μυαλά στα κάγκελα. Δεν κρατιέμαι! 


- Έλα τι λέει; Έχεις κανονίσει τίποτα για αύριο;

- Όχι...  

- Α! Έλεγα να φωνάξουμε και τον Ν. να δούμε καμία ταινιούλα με πιτσούλα κλπ κλπ... τι λες; 

- Ο Ν. δε μπορεί. Έχει να παραδώσει σκάφος και ψάχνει παρέα. Θέλεις να πας; 

- Πλάκα θα έχει. Ναι.


Ακολουθεί συνενόηση με Ν.

RPG session μέχρι τις 3 το πρωί

Ύπνος μέχρι τις 9

Προετοιμασία μιας τσάντας με διπλά ρούχα για κάθε περίπτωση


Στις 11 ξεκινάμε για τη μαρίνα Αλίμου να βγάλουμε τις σχετικές άδειες, που μας καθυστέρησαν αρκετά, και στις 12 το μεσημέρι ξεκινάμε για το 24ωρο ταξίδι μέχρι τη Λευκάδα! 


Highlights του ταξιδιού:


Όταν διαπιστώσαμε πως είχαμε 1 τυρόπιτα, 1 κρουασάν, 2 σάντουιτς και 1 κουτί μπισκότα ο καθένας μέχρι να φτάσουμε!

Ο μισάωρος διάλογος που ξεκίνησε όταν ο Ν. μου ανακοίνωσε πως φτάνοντας στον Ισθμό της Κορίνθου θα πρέπει να πηδήσω από το σκάφος, εν κινήσει, και να το δέσω. 

Το πέρασμα από τη διώρυγα της Κορύνθου. Δε μου είχε ξανατύχει να τη διασχίσω από τη θάλασσα. Κορυφαίο!


Τα δελφίνια που μας κράτησαν παρέα στην Κορινθιακό κόλπο.

Όταν περάσαμε κάτω από τη γέφυρα του Ριο-Αντύριο, βράδυ. Καταπληκτική δουλειά!

Απίστευτες και οι ατάκες "εεε... δε νομίζω να χωράει να περάσει το κατάρτι... μήπως να πάμε από αλλού;", "ΣΤΑΜΑΤΑ!!!", "Τελικά περνούσε άνετα".

Δυστυχώς χάθηκε το videάκι που είχα τραβήξει όταν ήμασταν πολύ κοντά. Παλιομηχανήματα του σατανά.

Ο θάνατος της γιαγιάς.  

Η τύχη να ξαναταξιδέψω με ιστιοπλοϊκό βράδυ. Είναι από τα πιο υπέροχα πράγματα που υπάρχουν. 

Παντού σκοτάδι. Τα μόνα φώτα είναι από τα αστέρια, τις παραλιακές πόλεις/ χωριά και τους φάρους. Ο ουρανός γίνετε ένα με τη θάλασσα, το μόνο που ακούς είναι το νερό να χτυπάει στο σκάφος και το παγωμένο αεράκι να σε χτυπάει στο πρόσωπο. Θεικό.

Κατά τις 3 τα ξημερώματα δεν αντέχαμε να μείνουμε ξύπνιοι και είπαμε να κοιμηθούμε εναλλάξ ανά μία ώρα. Είχε πέσει και μια ελαφριά πείνα στο κατάστρωμα. Εγώ βέβαια μέχρι το πρωί ήμουν σαν χορτοφάγο ζόμπι. Τα μάτια μου έκλειναν συνέχεια για 1-2 λεπτά και ξαναξυπνούσα. Το γέλιο ήταν κάθε φορά που άνοιγαν τα μάτια μου είχα δει και ένα διαφορετικό όνειρο. Απίστευτο!

Ο δυνατός αέρας στον Πατραϊκό κόλπο που μου έδεσε το στομάχι κόμπο.

Πριν φτάσουμε στο λιμάνι της Λευκάδας ακολούθησε άλλο ένα μισάωρο επεξήγησης του πως θα δέσουμε εκεί τι πρέπει να κάνω και πόσο γρήγορα. 

Είχα τις ενστάσεις μου αλλά όλα έληξαν υπέροχα! 

Ακολούθησε τσιμπούσι και επιστροφή στην Αθήνα με κτελ.

Την επόμενη μέρα είχα να πάω στην κηδεία. 


6 σχόλια:

Artanis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
MTdoggie είπε...

τελειο???οχι που πεθανε η γιαγια...το ταξιδακι απο το πουθενα!!!

Artanis είπε...

Ξωτικό μου καλημέρα, συγγνώμη που έσβησα το προηγούμενο σχόλιο...Το έγραψα ως τη μέση και καταλάθος το έστειλα, το έσβησα και επανέρχομαι:
Ωραία ήταν η εμπειρία, και σίγουρα θα επέστρεφες με την καρδιά σου πιο ανάλαφρη, αν δεν συνέβαινε ο θάνατος της γιαγιάς σου...
Λυπάμαι πολύ...

patsiouri είπε...

Συλλυπητήρια...
Το περιμένατε???

elf είπε...

Ευχαριστώ, ευχαριστώ και ευχαριστώ.
Ζωή σε λόγου μας κλπ κλπ…

Η αλήθεια είναι πως το ξέραμε από τον Αύγουστο πως είναι θέμα χρόνου.
Ήταν μεγάλη σε ηλικία, 93 ετών, και όσο σκληρό και να ακούγεται όπως το έβλεπα ήταν απλά βάρος και ταλαιπωρία για όλους τριγύρω της.
Περισσότερο με στενοχώρησε ο πόνος του πατέρα μου που έχασε τη μάνα του παρά ο θάνατος της.
Στο κάτω κάτω είναι από τους λίγους ανθρώπους που ακούς πλέον ότι πήγε από γεράματα.

daydreamer είπε...

Φοβερο ταξιδι,φοβερη εμπειρια!!Ναι σε ζηλευω!!

ΥΓ:Συλλυπητηρια για τη γιαγια
ΥΓ2:Για το ονειρο στο προ-προηγουμενο ποστ εχω να σου πω πως διακεκριμενοι ονειρολογοι,υπνολογοι, ψυχολογοι, εγκεφαλολογοι, μεντιουμ, μελλοντολογοι και λοιποι επιστημονες μετα απο επανειλημμενα διεθνη συνεδρια κατεληξαν στο εξης πορισμα:Η επιστημη σηκωνει τα χερια ψηλα!!

Psychos κολυμβητηρίου!

Θεωρώ αρκετά λογικό το πρωί που ξυπνάς κ ετοιμάζεσαι για το κολυμβητήριο, να φορέσεις το μαγιό σου, αντί το εσώρουχο, ώστε μετά να βγάλεις α...