Ήμουνα εγώ και δυο φίλοι, ας τους ονομάσω ψηλό και λιγνό, όπου αποφασίσαμε να πάμε ένα μακρινό ταξίδι. Το μεταφορικό μέσο θα ήταν η μηχανή του λιγνού. Το μόνο πράγμα που θεωρήσαμε απαραίτητο να πάρουμε ήταν ένα τεράστιο μπουκάλι soflan.
Ο λιγνός έχει καβαλήσει τη μηχανή και μας κάνει νόημα να ανέβουμε και εμείς για να ξεκινήσουμε. Εγώ αναρωτιέμαι πόσο άνετο θα είναι ένα τόσο μακρινό ταξίδι με 3 άτομα και 1 soflan στη σέλα.
- «Μήπως να πάμε με το αμάξι του ψηλού;» Ρώτησα.
- «Ναι! Πως και δε το σκέφτηκα!» Είπε ο ψηλός ανακουφισμένος που βρέθηκε πιο άνετο μεταφορικό μέσο.
- «Γιατί, και έτσι άνετα δεν είμαστε;» Αναρωτήθηκε ο λιγνός.
- «Λοιπόν, θα πάμε με τη μηχανή μέχρι το αμάξι του ψηλού. Αν είμαστε Οκ, συνεχίζουμε. Αλλιώς πάμε με το αμάξι.» Πρότεινα εγώ και συμφώνησαν όλοι.
Επόμενο πλάνο πολλά χιλιόμετρα μακριά από τα σπίτια μας. Εγώ και ο λιγνός καθισμένοι σε δυο μωρουδιακά καροτσάκια, ενωμένα μεταξύ τους, και ο ψηλός να τα σπρώχνει.
- «Δεν είχα δίκιο που σας είπα να μη πάρουμε τη μηχανή!?»
- «Ναι! Ναι!» Απαντάνε οι άλλοι δύο γεμάτοι ενθουσιασμό!
… και ξύπνησα.
2 σχόλια:
Μήπως ήρθε η ώρα να αγοράσεις έναν ονειροκρίτη?
Τι παιδιά που είστε εσείς οι άντρες τελικά.....
Δημοσίευση σχολίου