Καλημέρα..!

Σήμερα ξύπνησα λίγο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Ποιο ξυπνητήρι δηλαδή, το κινητό, η γνωστή συσκευή ακολούθησε το δρόμο του κόκορα, δε μπαίνει πλέον στα σπίτια. Είδα την ώρα, έκανα υπολογισμούς και αποφάσισα ότι έχω λίγο χρόνο για χουζούρεμα. Η επόμενη ματιά στο ρολόι έδειξε πως πρέπει να αρχίσω να αγχώνομαι.. λίγο. Πραγματικά δε ξέρω τη συνέβη αλλά για πρώτη φορά στην έως τώρα ζωή μου σπατάλησα πάνω από 1 λεπτό για να αποφασίσω τη θα φορέσω. Ο τελικός συνδυασμός είναι ελεεινός αλλά δεν άντεχα άλλο μπροστά από τη ντουλάπα!
Και ενώ ήμουν έτοιμος να φύγω σκάει και η αδελφή μου με την απορία «χτύπησε η πόρτα;». Πρέπει να είναι ο εφιάλτης όσων μένουν στην πολυκατοικία και βάζουν τα αυτοκίνητα τους σε αυτό το πράμα που χαρακτηρίζουν ως γκαράζ. Χωράνε 3-4 αυτοκίνητα αλλά το ένα πίσω από το άλλο. Έτσι για να βγει ο τελευταίος πρέπει να ξυπνήσει όλους όσους είναι μπροστά του. Μπορώ να φανταστώ σκηνικά όπου μετά από ένα όνειρο ο σύζυγος με τις πιτζάμες ψάχνει για τα κλειδιά του και πάει προς την έξοδο. Η σύζυγος να ξυπνά από τη φασαρία να συνειδητοποιεί πως είναι Κυριακή 3 το πρωί.
- Που πάς αγάπη μου;
- Άκουσα την πόρτα να χτυπά, πάω να βγάλω το αμάξι.
…«Όχι, δε χτύπησε καμία πόρτα».

Τα πρωινά ερχόμενος στη δουλεία, ακούγοντας μουσική και χαζεύοντας τον κόσμο στα λεωφορεία σκέφτομαι διάφορα πράγματα. Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο αλλά δε θα πουλούσε. Το θέμα σε αυτό το δρομολόγιο ήταν ο γάμος. Ο γάμος βοηθά δυο άτομα να αντιμετωπίσουν προβλήματα και καταστάσεις που δε θα είχαν παρουσιαστεί αν δεν είχαν παντρευτεί. Αυτό δεν είναι δικό μου θέμα βέβαια δε παντρεύομαι εγώ αλλά ένας συνάδελφος από το τμήμα που εργάζομαι. Ο γάμος ανοικτός σε εκκλησία και μας έχει προσκαλέσει όλους. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι θα πρέπει να φορέσω.. κουστούμι. Όρε χαρά που θα κάνει η μάνα μου άμα το μάθει. Κάποια στιγμή θα πρέπει να δοκιμάσω αυτό που έχω γιατί με βλέπω να πηγαίνω με βερμούδα. Η πλάκα η μεγάλη ήταν όταν μας έλεγε μια μέρα ότι μας έχει βάλει σε ένα τραπέζι και έχει υπολογίσει δυο καθίσματα για τον καθένα. Έπεσε πολύ γέλιο γιατί κανένας στο τμήμα δεν έχει κάποιο δεύτερο άτομο να φέρει. Η σκέψη προχωρά βαθύτερα και συνειδητοποιώ πως όποιος έχει παντρευτεί σε αυτό το τμήμα μετά από λίγο τον προσλαμβάνουν στο δημόσιο και φεύγει από την εταιρία. Για να δούμε…